O sabor da carne sen castrar

Fai pouco máis dunha semana que os Heredeiros da Crus comezaron unha xira que os levará a percorrer dez localidades galegas. Vigo, O Barco de Valdeorras, Boiro, Lugo, Ferrol, Ourense, Carballo, Pontevedra, A Coruña e Santiago de Compostela son os lugares escollidos para a “Volta aos Jaliñeiros” que desenvolverase durante os meses de novembro, decembro e xaneiro con aforos próximos ás 200 persoas. Os Heredeiros queren levar o espírito da banda de volta aos foros que os veron crecer: apostan polas distancias curtas como acicate desta xira. Será unha boa oportunidade para disfrutalos na súa formación básica (Fran Velo, baixo; Manu Rey, batería; Tucho Novo, guitarra; Tonhito de Poi, guitarra; Javi Maneiro, voz) e de escoitar temas que se recuperarán para esta andaina.

Heredeiros nace en Castiñeiras, en Ribeira (A Coruña) en 1992. Logo duns primeiros ensaios nun galiñeiro de Poi, ese mesmo ano ofrecen o seu primeiro concerto na mítica Festa da Dorna. En 1994 publican o seu primeiro disco, “A Cuadrilla de Pepa a Loba”, un álbum que marcou un antes e despois na historia do rock en galego e no que se inclúen himnos como “Quero josar” ou “O fillo de José”.  Só un par de anos despois editarían o segundo disco, “Está que te cajas!!”,  con temas emblemáticos como “O teu fillo fuma porros”, a melancólica “A chaqueta de lana” ou “Frenaso no calsonsillo”’, unha peza na que colabora o mesmísimo Rosendo Mercado.

Logo virían “Criatura” (1997), “Des minutos” (1997), “Erecsiones Munisipales” (1999), “All right Chicago” (2000)… Proxectos cos que conseguen manter un gran nivel de vendas, saír a tocar no estranxeiro e permitirse maneiras de mainstream (íscalle lura, my friend).

Foron un dos diversos grupos que a principios dos noventa formaron parte dun movemento musical que resultou ser todo un fenómeno social en Galicia: o rock bravú. Os grupos comezaron a ser moi coñecidos grazas á visibilidade que lles ofrecía na “telegaita” o programa Xabarín Club, estreado en 1994, desde unha televisión pública por entonces máis entusiasta e moito máis interesada que agora nos contidos xuvenís e en potenciar o rock en galego.

A colección de videoclips con karaoke que produzo o Xabarín converteuse na banda sonora da merenda de toda unha xeración de rapaces e rapazas galegos: cancións de grupos consagrados como Siniestro Total, Os Diplomáticos de Monte-Alto ou Aerolíneas Federales; emerxentes como Blood Filloas, Yellow Pixoliñas ou os  propios Heredeiros, e tamén bandas procedentes do mundo lusófono. Referentes da movida viguesa, rock bravú, indie, punk… todos eles mesturados e ben axitados para o deleite da infancia galega.

Imposible esquecerse de temas como “Qué jallo é!”, “Estou na lavadora”, “Non todo é o que parece” ou a mítica “Oda ao futbolín”, por citar algunhas. Fixeron máis polo noso galego que a EXB ou calquera campaña de normalización lingüística.

Máis de 20 anos deste movemento basado en grupos que facían (e, por sorte, algúns seguen a facer) rock en galego e que procedían maioritariamente de pobos moi alonxados dos centros de producción musical. Excepto Os Diplomáticos de Monte Alto, as bandas viñan de pobos de toda a xeografía galega: O Caimán do Río Tea de Ponteareas, Os Impresentables de Vimianzo, os Skornabois de Lourenzá, os Rastreros de Chantada… Un rock rural, da Galicia profunda, que falaba de vivencias cotiás cun tono cómico e irónico. Unha manifestación do orgullo pola nosa cultura con sonido bravío e sen aditivos.

Xavier Valiño chegou a definilo no seu libro “A paixón que queima o peito” como un “rock sen capar, que xurdiu cando as guitarras chegaron ás aldeas”. (¿Que sería de nós sen elas?)

Se tras ler estas liñas se te antolla un revival bravú, recorda que nas Bibliotecas Municipais temos unha selección de títulos só apta para nostálxicos. Velaí algúns deles:

• Apocalipse con Grelos. Madrid: Energy Alternative, 1998.
• Rock Bravú : A Paixón que queima o peito. Xavier Valiño. Vigo : Xerais, 1999.
• Unión bravú. Vigo: Edicións do Cumio, 1996.
• Selección xa! Bravú: denantes mortos que goleados. Vigo: Cormorán Produccións, 1997.
• ¡¡Non pises a herba!! Yellow Pixoliñas. Lugo: Sons Galiza, 1996.
• Feito na casa. O Caimán do Río Tea. Lugo: Sons Galicia, 1995.
• Jard Rock Con Fe. Heredeiros da Crus. Betanzos: Airapro Producións, 2013.
• Arroutada pangalaica. Os Diplomáticos de Monte Alto. Madrid : Dro, 1991.

Concerto de Pablo Rubén Fernández e Andrea Seijo na biblioteca municipal Monte Alto.

O venres 13 de novembro tivemos o pracer de contar de novo coa actuación en directo de dous grandes artistas da cidade: Pablo Rubén Fernández e Andrea Seijo.

Pablo Rubén Fernández comezou a súa carreira como cantautor fai case vinte anos. Desde entón paseou as súas composicións polos escenarios galegos, contando á xente as historias que a todos pasáronnos e que alguén tiña que facer canción. Sente unha especial admiración por Silvio Rodríguez, Joaquín Sabina, Pedro Guerra, Mecano, Revólver ou Los Secretos, dos que sempre fai algunha versión. É tamén un dos integrantes do colectivo de cantautores coruñeses “Venres de Cantautar“. A súa especial admiración por Joaquín Sabina levoulle, en 1998, a dedicarlle unha noite enteira, interpretando soamente versións dos seus temas; cultivou un gran éxito de público, o cal lle levou a repetir a experiencia cada ano e a facer o mesmo con outros artistas como Revólver ou Amaral.

Desde fai sete anos, Andrea Seijo acompáñalle ás voces. Esta nova artista coruñesa, tamén compositora, forma parte do grupo infantil Pirilampo e gravou dos discos como coro con Luar na Lubre.

Estreáronse na biblioteca Monte Alto por primeira vez en xuño de 2015. É un escenario que Pablo Rubén a miúdo visitou como lector ou estudante, pero que por primeira vez usou como auditorio. Todos quedamos encantados coa experiencia e convidámolos a volver cando quixesen. E así foi: onte recibímolos de novo cos brazos abertos. Un concerto para todos os públicos nun lugar cheo de palabras, historias e emocións, onde os libros e as historias persoais que Pablo íanos contando acompañaron ás cancións.

Deixámosvos co vídeo dunha actuación dunha das cancións que puidemos escoitar onte. Ata a próxima!

Lista Reprodución Forum: Movember

Chega o mes máis peludo do ano, e é que en novembro a cousa vai de bigotes. O movemento “Moustache-November” (Bigote-Novembro) bate récords de ano en ano. “Movember” é un xogo de palabras entre “moustache” (bigote en inglés) e “November” (noviembre). A súa orixe remóntase a principios do Século XX na cidade de Melboume (Australia), ainda que a súa popularidade foi en aumento de xeito significativo nos últimos 10 anos. Esta multitudinaria iniciativa conseguiu recuperar un símbolo físico de masculinidade.

Movember é unha organización adicada aos problemas de saúde dos homes e  recada fondos para loitar contra o cancro de próstata, o cancro testicular e os problemas de saúde mental.

O obxectivo é recaudar fondos e aumentar a concienciación sobre a saúde do home, explican dende a web de Movember. Á iniciativa tamén se poden sumar mulleres (Mo Sistas) que axuden aos seus compañeiros (Mo Bros) a deseñar o mostacho. Pero se algo está conseguindo Movember, é sensibilizar sobre os cancros de próstata e testículo.

Na Lista de Reprodución de Novembro facemos o noso particular “movemento november” e desta volta seleccionamos música de homes teñan ou non bigotes.

León Benavente é un grupo formado por músicos procedentes de bandas tan coñecidas coma Tachenko, Schwarz ou Nacho Vegas. León Benavente presenta o seu homónimo álbum de debut a quen a crítica sitúa como un dos mellores lanzamentos nacionais do 2013. Entre os seus integrantes hai estirpe galega, trátase de Abraham Boba, quen aporta esa eterna melancolía que proxecta nas letras e transmite a través da súa voz.

Despois de mostrar na maioría de festivais da Península o seu solvente, roqueiro e intrépido directo, Eladio y Los Seres Queridos teñen tamén un oco na lista. Xa polo 2013 recibiron o Premio Galego da Música á mellor banda de indie/pop galega. Algo que os caracteriza son as boas cancións con letras ben traballadas e un son electrizante.

Cruzamos fronteiras e cambiamos totalmente de estilo para achegarnos ao gran Van Morrison, un personaxe esquivo, pouco dispoñible para compromisos e pouco comercial pero é, desde todos os puntos de vista, un dos personaxes máis estimados, máis admirados e tomados como exemplo polos coñecedores do rock. Cunha voz desgarradora e potente converteuse nun dos símbolos do Londres dos anos sesenta. Tras unha intensa traxectoria musical finalmente, en 1988 colabora activamente co grupo folk Chieftains (aos que tamén seleccionamos no noso Movember especial) realizando un antigo proxecto seu: o álbum ‘Irish heartbeat’.

A lista segue e complétase con nomes en maiúscula como Ray Charles, Elvis Costello, Víctor Jara ou Rodrigo Leao, por exemplo. Aquí vola deixamos ao completo para que desta volta lle botedes á música e á vida en xeral “un par de bigotes”. E lembrade que se estades interesados na causa podedes rexistrarvos e elixir de que xeito queredes colaborar.

Arizona Baby – Second to none, León Benavente – León Benavente, Andrés Calamaro – El cantante, Ray Charles – Kiss me baby, The Chieftains – Santiago, Depedro – La increible historia de un hombre bueno,Elvis Costello – National Ransom, Eladio y Los Seres Queridos – Orden invisible, Eskizos – Eskizos, Franz Ferdinand – Tonight, John Legend – Once again,  Víctor Jara – El derecho de vivir en paz, Javier Krahe – Cinturón negro de karaoke, Rodrigo Leao – O mundo,  José Mercé – El flamenco es_, Pablo Milanés – Amo esta isla, Van Morrison – Days like this,  Red Hot Chili Peppers – Freaky styley,  Davide Salvado– Rústica, Simon & Garfunkel – Bridge Over Troubled Water, Bruce Sprinsgteen – Tunnel of love, Caetano Veloso – A foreign sound, Barry White – Gold, Robbie Williams – Intensive care, Steve Wonder – The Definitive Collection, Neil Young – Fork in the road