Si eres fan del pop-rock alternativo y/o progresivo, estás de enhorabuena. Porque nos han llegado noticias de que este fin de semana la sala LeClub acoge un concierto de dos bandas emergentes cuya música va en esa onda. Los anfitriones son la banda local Maple Apple, que se definen como una banda de rock alternativo-lírico y cuyas influencias cubren un amplio espectro que va desde el rock industrial de Nine Inch Nails o Kidneythieves al rock alternativo de Tool o Radiohead, pasando por el metal lírico de Within Temptation o Delain.
Pero no van a estar solos. Para completar el cartel se han traído a una interesante banda portuguesa, Big Red Panda, con experiencia en festivales en el país vecino como el Vodafone Mexefest o el Sonicblast Moledo. Con claras influencias del rock sinfónico más clásico e intemporal, como Pink Floyd o Yes, vienen a presentar su último álbum, ‘Gran Orbiter’, el segundo larga duración de su discografía después del álbum homónimo con el que debutaron en 2014.
Así que ya sabes, si el cuerpo te pide una buena dosis de psicodelia alternativa, la cita es el sábado a partir de las 22:00 h. Good trip!
[Si no conoces a alguno de los grupos mencionados en el post y sientes curiosidad por saber cómo es su música, recuerda que puedes encontrarlos en nuestras bibliotecas. Consulta su disponibilidad en nuestro catálogo.]
Na lista de Reprodución de marzo atoparedes músicos de Canadá, Estados Unidos, Gales, Inglaterra, Irlanda, Islandia e Suecia, con estilos que van desde o psyck folk e o electropop, ao neo soul e o funk rock.
Empezamos cunha cantante, instrumentista e compositora que non deixa a ninguén indiferente, Joanna Newsom. A californiana, criada nunha familia de músicos de formación clásica, que con cinco anos pediu un arpa de pé, da que non se separou desde entón. Cunha voz inusual, con trazos de folk e da música dos Apalaches, é unha das artistas máis ambiciosas do indie folk. O seu álbum Have One On Me -dividido en 3 CDs, de máis de 2 horas de duración, e 18 cancións- compúxoo mentres se recuperaba duns nódulos nas cordas vocais, que a tiveron varios meses sen poder falar nin cantar. Neste traballo compaxina o protagonismo do arpa co do piano, e ao longo do mesmo folk, blues, jazz, pop, swing e música de cámara teñen o seu momento de protagonismo en maior ou menor medida. Destacamos ‘81, unha das cancións máis intimistas.
Co seu peculiar estilo ao tocar e un don para compoñer, Andy McKee comezou a tocar a guitarra ós 13 anos. Aburrido das primeiras leccións, conseguiu a inspiración que lle levaría a ser quen é tras asistir a un concerto do guitarrista Preston Reed. Considerado un dos mellores guitarristas acústicos do mundo, conta con millóns de visitas en Youtube, onde o directo da súa creación máis famosa Drifting conseguiu a finais do 2006 máis de 7.300.000 visitas e a máxima puntuación de todas as composicións da páxina. Joyland é o seu terceiro disco, que vén acompañado dunha película documental que segue a McKee no seu regreso á tenda de música onde daba clases de guitarra e ao estudo de gravación da súa casa. Un dos temas que interpreta no álbum, Everybody Wants to Rule the World, é unha versión do tema dos británicos Tears for Fears.
Cunha exitosa carreira como solista Robert Wyatt-Ellidge, foi batería de Soft Machine e Matching Mole, importantes grupos da Escena de Canterbury. A súa música aínda que complexa, é alegre e pegadiza, o que fai que sexa fácil de escoitar. En 1973 quedou paralítico tras caer polo balcón dun terceiro piso durante unha festa, polo que tivo deixar de tocar a batería e aprendeu a tocar o teclado. Comicopera, o seu oitavo álbum de estudo, é unha traxicomedia dividida en 3 actos, resultado de mirar ao seu ao redor e analizar a tolemia e o imprevisible da vida real. Stay Tuned, o tema que dá inicio ao primeiro acto, é unha versión do tema do mesmo nome da cantante e compositora norueguesa Anja Garbarek.
Brand New Eyes é o terceiro disco da banda estadounidense Paramore, que liderou as listas de éxitos en Australia, Irlanda, Nova Zelandia e Reino Unido. O título do disco fai alusión á nova perspectiva que tomou o grupo para acabar coas discusións que case o disolven, provocadas polo ano que estiveron de xira sen descanso para promocionar o seu traballo anterior Riot! (aínda que meses despois dous dos seus compoñentes terminárono deixando). The Only Exception, é o seu tema máis exitoso desde o punto de vista comercial, unha canción distinta á música habitual do grupo, cuxo estilo foi catalogado como emo e pop punk. A balada valeulles o nomeamento ao Grammy como «Mellor interpretación pop vogal de grupo/dúo»
Alanis Morissette – Thank U, Andy Mckee – Everybody Wants to Rule the World, Bang Gang – It´s Alright, Best Coast – Boyfriend, Chris Walla – Two-Fifty, The Craberries – Time is Ticking Out, Erykah Badu – On & On, The Faint – How Could I Forget?, Iyaz – Replay, Jens Lekman – Sipping On the Seet Nectar, Joanna Newsom – ’81, Keane – Crystal Ball, La Roux – In For fhe Kill, Ladyhawk – The Dugout, Lambchop – Up With People, Low – California, Maniac Street Preachers – You Stole the Sun From My Heart, Marah –If You Didn’t Laugh, You’d Cry,Marion – Time, Paramore – The Only Exception, The Postal Service – Suddenly Everything Has Changed, Red Hot Chili Peppers – Higher Ground, Robert Wyatt – Stay Tuned, Stephen Malkmus – Jenny & the Ess-Dog, Teenage Fanclub – Happiness, Wavves – Post Acid
Patti Smith é unha cantante e poetisa estadounidense nacida o 30 de decembro de 1946 en Chicago. En 1969 trasladouse a Nova York, onde traballou como xornalista e actriz e entusiasmouse pola poesía de Rimbaud. Saltou á fama durante o movemento punk co seu álbum de debut “Horses” (1975). Alcumada “a madriña do punk“, trouxo un punto de vista feminista e intelectual á música punk e converteuse nunha das artistas máis influentes da música rock, integrándoa cun estilo de poesía beat. As súas letras introduciron a poesía francesa do século XIX á mocidade norteamericana. Analizando a longa e intensa traxectoria profesional de Patti Smith achamos que as súas obras están repletas de heroes e heroínas aos que homenaxeaba. Por iso, cando falamos da poesía de Patti Smith, non podemos pasar por alto, entre outros, o nome de Arthur Rimbaud, poeta francés do século XIX que inspirou a Patti desde o mesmo día que leu a súa obra. Tanto é así que a influencia deste autor perdurou ao longo de toda a súa carreira. (Tedes más información aquí.)
Patti Smith é unha das artistas máis influentes da historia do rock feminino ao que logrou achegar un toque feminista e intelectual que deixou un interesante sinal e conseguiu elevala á categoría de mito para as xeracións posteriores. A súa faceta musical, con máis de dez álbums, compleméntase con máis dunha ducia de libros de poemas e escritos, e unha produción artística, sobre todo de debuxos, exposta en diversas ocasións en salas e museos. A súa canción máis coñecida, “Because the Night“, escrita en colaboración con Bruce Springsteen; chegou ao posto número 13 da lista Billboard de Estados Unidos en 1978, sendo posteriormente versionada polo propio Springsteen, Keel, 10,000_Maniacs, R.E.M. ou U2.
Despois dunha pausa de varios anos, regresou en 1988 co álbum “Dream of Life“, tras o cal volveu anunciar a súa retirada definitiva. Neste album inclúe a canción “People Have the Power“.
No entanto, en 1996 reapareceu con “Gone Again“, en 1997 publicou “Peace and Noise“, en 2000 gravou “Gung Ho” e en 2002 lanzou o disco recompilatorio Land (1975-2002) para conmemorar os seus 27 anos no mundo da música.
Non agardes máis e achégate ás Bibliotecas Municipais da Coruña e consulta toda a producción musical desta extraordinaria autora e ademáis temos a seguinte bibliografía para que coñezas de preto a esta #MullerCoraxe:
Patti Smith / Nick Johnstone (Cátedra, 1998)
Nick Johnstone desvela a historia da artista de Chicago que mesturaba a poesía, o teatro underground, o rock e o jazz, e que desempeñou un papel crave na construción da escena punk neoiorquina a mediados dos 70. Este texto supón unha irresistible inmersión na vida e na época desta fascinante muller que sempre ha rehuido o encasillamiento e cuxa lenda vai unida a nomes como Arthur Rimbaud, Robert Mapplethorpe, Sam Shepard ou Bruce Springsteen.
Eramos unos niños / Patti Smith (Lumen, 2011)
Gañador do National Book Awards.
Foi o verán en que morreu Coltrane. Os hippies alzaron os seus brazos baleiros e China detonou a bomba de hidróxeno. Jimi Hendrix prendeu lume á súa guitarra en Monterey. Foi o verán do amor. E naquel clima cambiante e inhóspito, un encontro casual cambiou o curso da vida de Patti Smith: foi o verán en que coñeceu a Robert Mapplethorpe. Era o mes de xullo de 1967 e eran uns nenos, pero a partir de entón selaron unha amizade que só acabaría coa morte do gran fotógrafo en 1989. Diso fala este espléndido libro de memorias, da vida en común destes artistas, os dous entusiastas e apaixonados, que cruzaron a grandes pasos a periferia de Nova York para chegar até o centro neurálxico da nova arte. Foi así que acabaron instalándose no hotel Chelsea e convertéronse nos protagonistas dun mundo hoxe xa perdido onde reinaban Allen Ginzberg, Andy Warhol e os seus mozos, e creábanse as grandes bandas de música que marcaron os anos finais do século XX, mentres a sida facía estragos. Lonxe de ser un libro triste e nostálxico, Eramos unos niños é unha homenaxe á amizade sen trabas, e as súas páxinas cargadas de vitalidade e humor devólvennos o sabor desa gran cidade onde houbo un tempo en que case todo era posible.
Tejiendo sueños / Patti Smith (Lumen, 2014)
Un pequeno libro de memorias que se pode ler como o complemento perfecto de Éramos unos niños.
Ás veces bastan uns calcetíns vellos cheos de canicas, un alpendre negro habitado por morcegos e unha mochila cargada de trastes imposibles para coser un libro pequeno e fermoso, unhas memorias feitas de detalles cotiáns que o talento de Patti Smith converteu nunha chistera chea de palabras máxicas. “Alguén me preguntou se “Tejiendo sueños” podía considerarse uns contos de fadas. Sempre me encantou ese tipo de historias, pero non creo que o sexa. Todo o que contén este libriño é certo, e tal como está escrito ocorreu. Escribilo arrincoume do meu estraño letargo e espero que nalgunha medida encher ao lector dunha vaga e curiosa alegría.” Patti Smith
M Train / Patti Smith (Bloomsbury, 2015)
Dispoñible en inglés, este é o seu segundo libro de memorias, “M Train”. Se o primeiro viraba ao redor da súa relación co fotógrafo Robert Mapplethorpe, este é “un mapa de estradas” da vida de Patti Smith, que é evocada a través de dezaoito tendas de café e cafetarías que frecuentou ao longo da mesma. O libro iníciase no Cafe de Greenwich Village de New York. Na foto da portada, aparece Smith na súa mesa favorita deste café, no día en que pechou. Revela a súa vida de poeta, dramaturga, cantante, artista, viúva e peregrina coma se fose un mapa de estradas. Desde o seu até as súas viaxes por Xapón, México, Marrocos ou Islandia, a súa relación con Robert Mapplethorpe -quen lle fixo a mítica foto da portada de ‘Horses’-, o seu matrimonio con Fred “Sonic” Smith, da banda MC5 e falecido en 1994, ou os seus dous fillos e a súa retirada no oitenta dos escenarios para dedicarse á súa familia até a súa volta á música de novo.