Novidades Musicais na Biblioteca Forum

Chegou a primavera e con ela novas referencias musicais na Biblioteca Municipal Forum Metropolitano:

1. A head full of dreams / Coldplay (Parlophone, 2015)
2. Adele 25 / Adele (XL Recording, 2015)
3. Blackstar the new álbum / David Bowie (Sony, 2015)
4. Extra  Mundi / Luar na Lubre (Warner, 2015)
5. Gau Ama / WAS (Mushroom Pillow, 2016)
6. Me matas si me necesitas / Quique González & Los Detectives (Cultura Rock, 2016)
7. The tambourine man / Xabier Díaz e Adufeiras de Salitre (Músicas de salitre, 2015)
8. Vivir sin miedo / Buika (Warner, 2015)

O pase de diapositivas require JavaScript.

 

Mulleres coraxe na música: Patti Smith

Patti Smith é unha cantante e poetisa estadounidense nacida o 30 de decembro de 1946 en Chicago. En 1969 trasladouse a Nova York, onde traballou como xornalista e actriz e entusiasmouse pola poesía de Rimbaud. Saltou á fama durante o movemento punk co seu álbum de debut “Horses” (1975). Alcumada “a madriña do punk“, trouxo un punto de vista feminista e intelectual á música punk e converteuse nunha das artistas máis influentes da música rock, integrándoa cun estilo de poesía beat. As súas letras introduciron a poesía francesa do século XIX á mocidade norteamericana.  Analizando a longa e intensa traxectoria profesional de Patti Smith achamos que as súas obras están repletas de heroes e heroínas aos que homenaxeaba. Por iso, cando falamos da poesía de Patti Smith, non podemos pasar por alto, entre outros, o nome de Arthur Rimbaud, poeta francés do século XIX que inspirou a Patti desde o mesmo día que leu a súa obra. Tanto é así que a influencia deste autor perdurou ao longo de toda a súa carreira. (Tedes más información aquí.)

Patti Smith é unha das artistas máis influentes da historia do rock feminino ao que logrou achegar un toque feminista e intelectual que deixou un interesante sinal e conseguiu elevala á categoría de mito para as xeracións posteriores. A súa faceta musical, con máis de dez álbums, compleméntase con máis dunha ducia de libros de poemas e escritos, e unha produción artística, sobre todo de debuxos, exposta en diversas ocasións en salas e museos. A súa canción máis coñecida, “Because the Night“, escrita en colaboración con Bruce Springsteen; chegou ao posto número 13 da lista Billboard de Estados Unidos en 1978, sendo posteriormente versionada polo propio Springsteen, Keel, 10,000_Maniacs, R.E.M. ou U2.

Despois dunha pausa de varios anos, regresou en 1988 co álbum “Dream of Life“, tras o cal volveu anunciar a súa retirada definitiva. Neste album inclúe a canción “People Have the Power“.

No entanto, en 1996 reapareceu con “Gone Again“, en 1997 publicou “Peace and Noise“, en 2000 gravou “Gung Ho” e en 2002 lanzou o disco recompilatorio Land (1975-2002) para conmemorar os seus 27 anos no mundo da música.

Non agardes máis e achégate ás Bibliotecas Municipais da Coruña e consulta toda a producción musical desta extraordinaria autora e ademáis temos a seguinte bibliografía para que coñezas de preto a esta #MullerCoraxe:

Patti Smith / Nick Johnstone (Cátedra, 1998)

Nick Johnstone desvela a historia da artista de Chicago que mesturaba a poesía, o teatro underground, o rock e o jazz, e que desempeñou un papel crave na construción da escena punk neoiorquina a mediados dos 70. Este texto supón unha irresistible inmersión na vida e na época desta fascinante muller que sempre ha rehuido o encasillamiento e cuxa lenda vai unida a nomes como Arthur Rimbaud, Robert Mapplethorpe, Sam Shepard ou Bruce Springsteen.

 

 

Eramos unos niños / Patti Smith (Lumen, 2011)

Gañador do National Book Awards.

Foi o verán en que morreu Coltrane. Os hippies alzaron os seus brazos baleiros e China detonou a bomba de hidróxeno. Jimi Hendrix prendeu lume á súa guitarra en Monterey. Foi o verán do amor. E naquel clima cambiante e inhóspito, un encontro casual cambiou o curso da vida de Patti Smith: foi o verán en que coñeceu a Robert Mapplethorpe. Era o mes de xullo de 1967 e eran uns nenos, pero a partir de entón selaron unha amizade que só acabaría coa morte do gran fotógrafo en 1989. Diso fala este espléndido libro de memorias, da vida en común destes artistas, os dous entusiastas e apaixonados, que cruzaron a grandes pasos a periferia de Nova York para chegar até o centro neurálxico da nova arte. Foi así que acabaron instalándose no hotel Chelsea e convertéronse nos protagonistas dun mundo hoxe xa perdido onde reinaban Allen Ginzberg, Andy Warhol e os seus mozos, e creábanse as grandes bandas de música que marcaron os anos finais do século XX, mentres a sida facía estragos. Lonxe de ser un libro triste e nostálxico, Eramos unos niños é unha homenaxe á amizade sen trabas, e as súas páxinas cargadas de vitalidade e humor devólvennos o sabor desa gran cidade onde houbo un tempo en que case todo era posible.

Tejiendo sueños / Patti Smith (Lumen, 2014)

Un pequeno libro de memorias que se pode ler como o complemento perfecto de Éramos unos niños.

Ás veces bastan uns calcetíns vellos cheos de canicas, un alpendre negro habitado por morcegos e unha mochila cargada de trastes imposibles para coser un libro pequeno e fermoso, unhas memorias feitas de detalles cotiáns que o talento de Patti Smith converteu nunha chistera chea de palabras máxicas. “Alguén me preguntou se “Tejiendo sueños” podía considerarse uns contos de fadas. Sempre me encantou ese tipo de historias, pero non creo que o sexa. Todo o que contén este libriño é certo, e tal como está escrito ocorreu. Escribilo arrincoume do meu estraño letargo e espero que nalgunha medida encher ao lector dunha vaga e curiosa alegría.” Patti Smith

M Train / Patti Smith (Bloomsbury, 2015)

Dispoñible en inglés, este é o seu segundo libro de memorias, “M Train”. Se o primeiro viraba ao redor da súa relación co fotógrafo Robert Mapplethorpe, este é “un mapa de estradas” da vida de Patti Smith, que é evocada a través de dezaoito tendas de café e cafetarías que frecuentou ao longo da mesma. O libro iníciase no Cafe de Greenwich Village de New York. Na foto da portada, aparece Smith na súa mesa favorita deste café, no día en que pechou. Revela a súa vida de poeta, dramaturga, cantante, artista, viúva e peregrina coma se fose un mapa de estradas. Desde o seu até as súas viaxes por Xapón, México, Marrocos ou Islandia, a súa relación con Robert Mapplethorpe -quen lle fixo a mítica foto da portada de ‘Horses’-, o seu matrimonio con Fred “Sonic” Smith, da banda MC5 e falecido en 1994, ou os seus dous fillos e a súa retirada no oitenta dos escenarios para dedicarse á súa familia até a súa volta á música de novo.

O pase de diapositivas require JavaScript.

A Biblioteca Recomenda…Lemmy Kilmister

Lemmy Kilmister, cantante e líder durante catro décadas da banda británica de heavy Motörhead, faleceu o pasado 28 de decembro en Los Ángeles aos 70 anos. Nas Bibliotecas Municipais da Coruña recomendamos un achegamento á súa música a través dos seus discos e tamén a través do libro “Lemmy, La Autobiografía”, publicado o ano pasado por Es Pop Ediciones, dispoñible nas Bibliotecas. A súa vida, historia e opinións, sen prexuízos nin pelos na lingua.

«Se crees que es demasiado vello para o rock n’ roll é que o es!». Así fala Ian «Lemmy» Kilmister, lendario líder de Motörhead e un dos rockeiros máis incombustibles do planeta. Cinco décadas dedicadas en corpo e alma á música, gañándose con suor a fama de ser o tipo máis bebedor que pisou xamais un escenario. A súa historia é a historia da música rock desde os seus inicios e até os nosos días. As formacións de Motörhead sufriron numerosos cambios nos seus máis de trinta anos de historia, pero Lemmy sempre permaneceu firmemente ao temón, tanto nas súas épocas de maior éxito como nos momentos máis amargos.

Pero non te quedes aquí, no noso Catálogo tamén está dispoñible o Documental Lemmy: 49% Motherf**ker, 51% Son Of A Bitch

En Lemmy, os directores Greg Olliver e Wes Orshoski exploran a asombrosa vida e carreira da pioneira icona do heavy metal, a forza vital detrás da influente e duradeira banda Motorhead. Durante máis de catro décadas, a potente carreira de Kilmister ha ir cruzándose con moitos dos momentos máis impresionantes da historia do rock: viu aos Beatles no Cavern Club, foi técnico en concertos de Jimy Hendrix, mentor de Sid Vicious e compoñente en dúas bandas Merseybeat e rock psicodélico antes de fusionar o punk e o metal proporcionando inspiración a toda unha xeración con Motorhead. Ao longo do camiño, sempre inspirou os gustos de Dave Grohl ou Metallica, os cales aparecen en Lemmy, xunto a outros artistas como Ozzy Osbourne, Alice Cooper, Peter Hook, Jarvis Cocker e moitos máis.

Os discos que temos e #recomendamosbmc:

O pase de diapositivas require JavaScript.

Sempre nos quedará a súa música…

…e o recordo do seu paso polo Resurrection Fest 2015 en Viveiro:

Lista de Reproducción Forum: Música para o nadal

Chega Decembro e finalizamos o 2015 cunha Lista de reproducción con moitas referencias ao Nadal. Crooners, Jazz e moito máis. Como non pode ser de outra maneira nesta selección hai que destacar ao gran Frank Sinatra, foi unha das figuras máis importantes da música popular do século XX e deixou, a través dos seus discos e actuacións en directo, un impresionante legado no que respecta á interpretación vocal masculina desa música. A súa popularidade chegou a ser inmensa e practicamente constante ao longo de toda a súa vida, aínda que foron especialmente exitosos os anos corenta e cincuenta, sendo esta última década, coa súa produción discográfica para a compañía Capitol, a considerada como a súa etapa de maior calidade como cantante. A canción que destacamos é Jingle bells do Christmas Album.

Bing Crosby, entre 1934 e 1954, tivo un case imbatible éxito de vendas cos seus discos, grandes ratings nas emisoras de radio e películas mundialmente vistas. Adoita ser considerado como un dos actores musicais máis populares da historia e é hoxe en día a voz humana máis gravada electrónicamente. O prestixio artístico de Crosby é universal, máxime se temos en conta que foi unha das maiores inspiracións para outros grandes intérpretes masculinos que o secundaron, tales como Frank Sinatra, Perry Como y Dean Martin.

Pero como non pode ser de outra maneira, a nosa lista de reproducción é moi variada e moi transversal, e neste mes facemos un especial fincapé na música lusa. Artistas como Maria Bethania, Cesaria Evora, Mariza e como non, o gran Vinicius de Moraes, unha figura capital na música popular brasileira contemporánea. Como poeta escribiu a letra dun gran número de cancións que se converteron en clásicas.

Aquí vos deixamos a Lista de Reprodución con todos os artistas para que a desfrutedes, hai moitas sorpresas!. E se queredes escoitar os traballos seleccionados ao completo non esquezades pasarvos pola Biblioteca Forum e levalos en préstamo!

AfroCubism – Al vaiven de mi careta, Louis Armstrong, Ella Fitzgerald – Cheek to Cheek, Corinne Bailey Rae – Like A Star, Patricia Barber – What a Shame, Bing Crosby – White Christmas, Jamie Cullum – What A Difference A Day Made, John Coltrane – A Love Supreme, Omara Portuondo, Maria Bethânia – So vendo que beleza – Kenny G – Have Yourself A Merry Little Christmas, Vinicius de Moraes – A Tonga Da Mironga D Kabuletê, Bob Dylan – Like a Rolling Stone, Cesaria Evora – Sodade, Scott Joplin – The Entertainer, Diana Krall – Glad Rag Doll, Mariza – Já Me Deixou, Leonard Cohen – Hallelujah, The Count Basi Orchestra – Kid from Red Bank, B.B. King – Sweet Sixteen, Dee Dee Bridgewater – Afro Blue, Cecilia Bartoli – A Facile Vittoria, Psalterium – Ay, Santa Maria, Raphael – Provocación, Nina Simone – My Baby Just Cares For Me, Jessica Williams – Poem, Paul Anka – Crazy Love, Frank Sinatra – Jingle Bells

O Space Rock, relación entre astronomía e música

Baixo o título “#ÉoCosmos!”, a Biblioteca Municipal Forum Metropolitano organiza ata o 15 xullo unha mostra cunha selección dos mellores materiais relacionados coa Astronomía, incluíndo as mellores novelas e películas de ciencia ficción.

Unha ocasión única para falar da conexión entre a Música e a Astronomía, e máis en concreto, dun xénero musical propio, o Space Rock.

O Space Rock (ou Rock Espacial) xorde durante a década dos anos 1960 como unha corrente do rock psicodélico e a música progresiva. Caracterízase polas súas longas pasaxes instrumentais de tempo lento nos que predominan os sintetizadores, as guitarras envoltas en efectos atmosféricos e letras relacionadas coa ciencia ficción.

Un dos primeiros pasos no desenvolvemento desta corrente deuno a banda británica Pink Floyd nos seus primeiros discos, The Piper at the Gates of Dawn e A Saucerful Of Secrets. Dúas cancións de Syd Barrett, “Interstellar Overdrive” e “Astronomy Domine“, constitúen a primeira mostra do xénero.

“Interstellar Overdrive” foi unha das primeiras improvisacións psicodélicas en ser gravadas por algunha banda de rock. Foi vista como a primeira intención de Pink Floyd de entrar no space rock aínda que os membros da banda desacreditaron este termo.

“Astronomy Domine (An Astral Chant)” (Señor dos astros (un canto astral)) incluíuse tamén en P·U·L·S·E, disco dobre en vivo e recompilatorio publicado en 1995. A inspiración do tema foi asumida por algúns como unha das ideas de Barrett con referencia ás súas primeiras experiencias con LSD, mesturándose co seu interese pola astronomía.

Outro dos grupos pioneiros deste son é a banda Gong. O seu membro fundador, Allen desenvolveu unha cosmogonía que partía da “teteira celestial”, unha analogía creada por Bertrand Russell nas súas polémicas sobre a existencia de Deus. En sucesivos discos, con moito humor, Allen foi narrando as aventuras de Zero The Hero e o seu achegamento ao Planeta Gong, mediante episodios de drogas e sexo.

 

Por outro lado, en canto a historias, unha das cancións máis coñecidas con letra espacial é “Space Oddity“, a obra cume do músico británico David Bowie. Editada como sinxelo en 1969, narra o lanzamento ao espazo do Major Tom. Na odisea do astronauta, Bowie canta a sensación desoladora e alucinante de flotar no espazo dentro dunha ínfima caixiña de lata desconectado de toda comunicación coa terra. Supostamente lanzada para coincidir coa aterraxe na lúa do Apolo 11, aparece no álbum Space Oddity. A canción foi utilizada pola BBC na súa cobertura da aluaxe.

A canción nárranos como este astronauta inicia a súa viaxe ao espazo desde a conta atrás ata que alcanza o cosmos. Neste lugar, o Major Tom deixa o mundo material para iniciar a súa propia viaxe ás estrelas, non sen antes despedirse dos seus seres queridos. Nalgún momento desta viaxe, o Major Tom perde o contacto coa terra, quedando atrapado na súa nave espacial.

Este mesmo personaxe é utilizado polo mesmo David Bowie noutras das súas cancións, como Ashes to Ashes, e Acho Spaceboy, así como tamén Elton John na súa canción Rocket Man. Posteriormente Peter Schilling continuaría a historia coa súa canción Major Tom (Coming Home), así tamén Kirby Ian Andersen e o grupo de rock canadense The Tea Party.

Dise que David Bowie inspirouse na película de Stanley Kubrick, 2001 A Space Odyssey e a propia euforia espacial que se vivía a finais da década dos anos 1960.

A partir da década dos anos noventa volven aparecer bandas influenciadas por este xénero como Muse, Radiohead, 30 Seconds to Mars, The Mars Volta, The_Flaming_Lips ou M83.

No caso concreto de The_Flaming_Lips, as letras de Coyne, en particular, referencian e encarnan a fascinación cos xéneros de ciencia ficción e space opera que foron populares durante a época dourada da subcultura psicodélica. O seu estilo lírico tende a utilizar as imaxes e as convencións argumentais da space opera para enmarcar temas máis abstractos acerca dos ciclos nos que se desenvolve o amor romántico, destacando a súa vulnerabilidade mentres que profunda as súas implicacións metafísicas.

2009 Flaming Lips – Watching The Planets from George Salisbury on Vimeo.

Outro exemplo é M83, un grupo de música electrónica fundado en 2001 por Anthony González e Nicolás Fromageau (2001/2004), ambos os procedentes de Antibes, Francia . O nome da banda está inspirado na Galaxia Espiral Messier 83.

M83 | Midnight City from DIVISION on Vimeo.

Estes son algúns dos grupos musicais que recomendamos e que podedes atopar nas Bibliotecas Municipais da Coruña.

Recomendamos música escrita de puño e letra. Parte II

Seguimos, antes de que acabe o verán, coas Recomendacións musicais escritas de puño e letra, nesta ocasión ampliamos os xéneros musicais, unha diversidade que toca dende o Black Metal nórdico ata o Jazz de Miles Davis. Recorda que todas as obras están dispoñibles no noso catálogo:

Señores del caos : el sangriento auge del metal satánico / Michael Moynihan y Didrik Soderlind (Es Pop, 2013)

Un libro fundamental centrado nun dos máis radicais e menos explorados movementos musicais dos últimos anos que vai moito máis alá da mera crónica musical para ofrecer un completo e exhaustivo retrato xornalístico que toca por igual cultura e crime, sociología e crónica negra, ocultismo e relixión. Moynihan e Søderlind desmenuzan ao detalle a historia do black metal noruegués, analizando tanto as súas raíces musicais, políticas e sociais como as súas consecuencias artísticas, éticas e criminais, reflectindo non só o aspecto máis sensacionalista e salvaxe do movemento senón tamén o seu lado máis elegante e apaixonado: a loita a vida ou morte dun poucos pero dedicados novos dispostos a elevarse por encima da mediocridade e a compracencia imperante á súa ao redor, aínda que fose desde o extremismo.

I am Ozzy : (confieso que he bebido) : memorias de Ozzy Osbourne / con la colaboración de Chris Ayres (Global Rhythm Press, 2012)

O máximo vocalista da escola demente que nunca rematou os estudos, pero posúe tres títulos nobiliarios concedidos por aclamación: príncipe das tebras, cafre laureado e padriño do heavy metal. O que non ten, con todo, é ningunha vergoña, cordura ou sentido do ridículo. Afortunadamente, cabería engadir, porque bastaría un chisco de decoro ou un pouco de amor propio para que este divertidísimo libro non existise: á fin e ao cabo, ninguén no seu san xuízo confesa cun alegre sorriso que acabou na cárcere por roubar tres veces seguidas na mesma tenda, que na súa mocidade só fornicaba con mulleres feas, que ouriñou contra os sacros muros de “El Álamo” e despois contra o seu futuro sogro, que descabezou unha pomba (viva) mediante unha certeira dentada fronte a un conclave de executivos arrepiados e repetiu logo a operación cun morcego para espanto dos presentes nun dos seus concertos. Nada máis chegar a unha luxosa clínica onde se redimen borrachos arrepentidos preguntou polo bar pensando que naquel sitio ensinaban a beber con elegancia, etc. Cousas tan delicadas non se lle contan nin ao confesor salvo cando un ri de todo e sobre todo da súa sombra.

Slash : [de Guns N’ Roses a Velvet Revolver, la autobiografía] / Slash con Anthony Bozza (Es Pop, 2010)

Naceu en Inglaterra, pero creceu en Los Ángeles, no vibrante fervedoiro de música e cultura que foron os primeiros anos setenta. A súa adolescencia pasouna nas rúas, descubrindo a bebida, as drogas, a música rock e as mulleres, á vez que adquiría un notable prestixio como corredor de bicicross. Pero todo o seu mundo cambiou o día que sostivo por primeira vez a baqueteada guitarra cunha soa corda que atopou escondida no armario da súa avoa. Agora, tras vender máis de 100 millóns de discos con Guns N’Roses e tras gañarse con suor a fama de ser un dos mellores guitarristas do mundo, Slash decidiu contar, por primeira vez, a historia do grupo desde dentro: a súa formación, os anos de penurias, a creación das cancións que definiron unha era, a tolemia do éxito e, en última instancia, o tortuoso e exasperado camiño cara á autodestrución que rematou acabando con eles. Pero esta non é só a historia de Guns N’Roses, senón tamén unha crónica persoal chea de triunfos e traxedias; a dunha vida marcada polo empeño de fuxir dos seus demos, afogándoos en vodka, heroína, cocaína, actrices porno e o que fose que lle saíse ao paso. Slash sobreviviu a todo iso: adiccións, demandas, revoltas, sobredoses, decadencia e destrución, até atopar unha saída na evolución da súa música, desde Snakepit até Velvet Revolver. Slash é todo o que pode esperarse do home, o mito, a lenda: divertido, sincero, fresco e abracadabrante… nunha palabra: excesivo.

Cosas que los nietos deberían saber / Mark Oliver Everett (Blackie Books, 2011)

Mark Oliver Everett, o chamado “Kurt Vonnegut” do rock, líder e cerebro de Eels, banda que Bush intentou prohibir por nociva -cousa que honra polo menos á banda- é fillo do físico cuántico Hugh Everett, que se perdeu na súa propia e notable interpretación dos universos múltiples ata que E, como tamén se coñece ao autor deste libro, atopou o seu cadáver. Así empezaba un ciclo de desgrazas que culmina nunha rara e preciosa autobiografía musical. E é que a desgraza sempre deu mellores historias, e mellores cancións, sobre todo se son de Everett.  Un libro tan único como o xénero da «dysfunctional-americana» que, segundo algunha enciclopedia e como se explica no prólogo deste libro, empeza e termina con iso que a cambiante formación de Eels fixo ao longo de tantos e tan importantes discos. E precioso porque é verdade e porque conmoverá mesmo ao descoidado que non saiba quen é este home. E outro tanto fará pola infortunada que non escoitase xamais un disco da banda pero que, felizmente, aínda está a tempo.

Miles Davis : la biografía definitiva / Ian Carr  (Alba, 2002)

Un gran número de fotografías inéditas e un prólogo de Jimmy Cobb, completan esta apaixonante aproximación á figura do gran Miles Davis. Ashley Kahn convídanos a participar en cada unha das sesións de gravación do emblemático álbum de Miles Davis, Kind of Blue.
Da man do autor, o lector retrocede a 1959 e entra no estudo de gravación para revivir, até no máis mínimo detalle, todo o sucedido en torno ao álbum, un dos máis vendidos na historia do jazz, un clásico que aínda hoxe está nos primeiros postos de todas as tendas de discos.

Bon Scott : camino del infierno : vida y muerte de la primera voz de AC/DC / Clinton Walker  (Global Rhythm Press, 2011)

Podemos dicir sen esaxerar que estamos ante a obra definitiva sobre a ascensión de AC/DC á fama e o descenso de Scott aos infernos, sobre os anos en que a súa carismática presenza e a visceral declaración daquelas letras mixturábase coa imparable forza que irrompía desde as cordas atormentadas polos irmáns Young. Foi entón cando cristalizou un son inconfundible e unha nova maneira de entender o rock. Coa inestimable colaboración de quen tiveron o privilexio de soportar ao biografiado e o ornamento dun material fotográfico apenas coñecido, Walker reconstrúe a sonora epopea da banda seguindo as peripecias vitais do cantante desde o seu (non demasiado) tenra nenez na Escocia que tamén foi berce dos díscolos Young.

Recomendamos música escrita de puño e letra. Parte I

Dende as Bibliotecas Municipais recomendamos unha serie de lecturas moi musicais e especialmente rockeiras para este verán. Todas as obras están dispoñibles no noso catálogo:

Memorias de Neil Young : el sueño de un hippie (Malpaso, 2014)

Infancia esteparia, soño californiano, Buffalo Springfield, Crosby e os seus colegas, Crazy Horse… Ácidos, copas, escándalos, mulleres, acordes inextinguibles, desacordos….Regresos, voltas e revoltas….Esas son as claridades, pero que hai detrás ou debaixo das sombras? Neil Young é unha lenda en exercicio, unha voz cantante escrita de puño e letra (non hai pantasmas por medio) que nos presenta o calidoscópico panorama dunha vida e unha música executadas até a medula, que nos conduce desde as neves de Ontario aos edéns hawaianos pasando polas rúas alucinadas de Los Ángeles nos albores da gran turbulencia. Estamos, pois, ante o «relato definitivo» dunha viaxe obstinadamente inenarrable ou, como afirma un crítico sen dúbida perspicaz, ante «a historia do rocanrol aberta en canle, en primeira persoa e en presente de indicativo».

Fargo rock city : una odisea metalera en Daköta del Nörte / Chuck Klosterman (Es Pop, 2012)

A medio camiño entre as memorias, o ensaio e o estudo antropolóxico, Fargo Rock City é un libro hilarante que narra o auxe e a caída do heavy metal e dalgúns dos grupos máis populares dos anos 80 e 90 (Guns N’ Roses, Poison, Bon Jovi, Def Leppard, Metallica e moitos outros) á vez que recrea as experiencias xuvenís do autor: un fan irredento do metal, nacido en Wyndmere, Dakota do Norte, un lugar no que habitan máis vacas que persoas e no que os temas de conversación habituais son a recollida da colleita, o correcto coidado do gando agropecuario e a secretos da arte de reparar un tractor. Pero aínda que quizais tal contorna non pareza o máis propicio para entregarse en corpo e alma ao rock and roll, houbo un momento na historia da música no que o poder do metal era simplemente imparable e mesmo os páramos xeados de Dakota do Norte vibraban ao compás de KISS e Mötley Crüe. Klosterman, cualificado como «un dos principais críticos culturais de Norteamérica» pola revista Entertainment Weekly e como «o novo Hunter S. Thompson» pola revista People, disecciona con humor e impecable precisión a historia e os trazos básicos do xénero, desvelando todas as súas glorias e miserias.

Vida : memorias / Keith Richards (Global Rythm, 2010)

Asombrando a propios e estraños, Keith Richards escribiu as súas memorias: asombro porque puido (xa que a estas alturas ninguén sospeitaba que ía conservar a vida ou a lucidez suficiente para empuñar o teclado) e asombro porque quixo (xa que os entes satánicos non adoitan acudir ao confesionario). O crítico Nick Kent compendia así a súa imaxe nos anos setenta: «Era o gran lord Byron; era un demente, era un depravado e era perigoso coñecelo». Aquí disípanse varias néboas (transfusións, efusiones, agresións, etc.) e preséntanse finalmente os feitos que o foco da lenda había nubrado: o uso e abuso de sustancias tonificantes ou estupefacientes non adquiridas en farmacias; as variadas discrepancias con autoridades máis ou menos sanitarias; os encontros, desencontros e encontróns con xendarmes de diferentes países.

Los trapos sucios / Mötley Crüe (Es Pop, 2010)

A crónica definitiva dos perigos, os praceres e a decadencia da fama do rock and roll: whisky e actrices porno, pelexas e accidentes de coche, sobredose e morte. Propulsados por todas as drogas que tivesen ao seu alcance e esporeados por cantidades obscenas de alcol, Mötley Crüe son…mulleres corrompidas, habitacións de hotel arrasadas, coches esnaquizados, representantes toleados, ósos rotos e vítimas de diversa consideración. Todos estes feitos e as súas terribles consecuencias forman a espiña dorsal de Los trapos sucios, un libro de referencia tanto para os fans do grupo como para todos aqueles interesados no fenómeno do rock and roll. Narrado persoalmente por Tommy, Mick, Vince e Nikki, con achegas puntuais de compañeiros de viaxe como John Corabi, varios ex representantes e un par de executivos discográficos, Los trapos sucios dista moito de ser un retrato compracente.

Diarios / Kurt Cobain (Mondadori, 2003)

Kurt Cobain, vocalista e compositor do trío Nirvana, suicidouse pegándose un tiro aos vinte e sete anos cando era a estrela do rock máis influente da súa xeración. Desde os anos oitenta até mediados do noventa levou un diario onde plasmou os seus pensamentos máis íntimos. A través da escritura angustiada dun adolescente á exaltación de si mesmo, entre autoanálisis agudos e a representación de estados anímicos cos seus debuxos e garabatos, estes diarios constitúen a mellor biografía de Cobain. E a súa lectura é a maneira máis clara de coñecer e entender a súa vida e a súa morte, tal como explica a nota de suicidio incluída nestas páxinas.

Syd Barrett : el brillo de la ausencia / Rob Chapman (Global Rhythm, 2012)

A mediados de 1972, con apenas vinte e seis anos, a cera que ardía esgotouse definitivamente para Syd Barrett, creador e forza creativa dos primeiros Pink Floyd. Esta é a primeira obra que lle fai xustiza á figura máis excéntrica da música popular británica, e faia conxugando a súa anómala traxectoria vital cun perspicaz estudo das súas achegas tanto sonoras como verbais. Chapman desprega para iso os recordos nunca antes impresos de amigos, colegas, noivas e parentes xunto a un caudal inédito de cartas persoais, diarios e textos inclasificables. Se a ese material de trazas caóticas engadímoslle unha investigación exhaustiva e unha rara capacidade analítica obtemos a historia dunha vida tan elusiva que moitos crían irremediablemente condenada a morrer sen biografía.

A Biblioteca Recomenda…Mark Lanegan

O pasado 17 de setembro publicouse o novo album do americano Mark Lanegan, Imitations. Estamos ante un disco de covers coa combinación da música que os seus pais escoitaban cando era un neno e algunhas que lle gustaron ao facerse maior. O autor saca o lado máis “crooner” con versións de Frank Sinatra,  Chelsea Wolfe ou Nick Cave and the Bad Seeds.

O listado de temas do álbum:

1. Flatlands (cover de Chelsea Wolfe)
2. She’s Gone (cover de Hall & Oates)
3. Deepest Shade
4. You Only Live Twice (cover de Nancy Sinatra)
5. Pretty Colors (cover de Frank Sinatra)
6. Brompton Oratory (cover de Nick Cave)
7. Solitaire
8. Mack The Knife (cover de Bobby Darin)
9. I’m Not The Loving Kind (cover de John Cale)
10. Lonely Street (cover de Patsy Cline)
11. Elégie Funèbre (cover de Gérard Manset)
12. Autumn Leaves

Mentres o novo album chega ás nosas bibliotecas, podemos desfrutar da anterior obra, Blues Funeral, publicado en 2012. Nel, créase unha atmósfera moi especial de blues-rock escuro, denso e sen gretas, que poderiamos entender como a culminación do seu estilo.