Pistoletazo de saída dos Xoves na Sagrada: La Senda de Afra

Frescura e actitude, son elementos que definen quen son e que fan La Senda de Afra, os encargados de poñer a banda sonora ao primeiro dos concertos de outono de Xoves na Sagrada o vindeiro 22 de outubro.
A banda de pop-rock deu os seus primeiros pasos no 2008, da man de Sheila Orro e Patri Varela. Con un contundente son pop-rock e unha forte posta en escena, dende o seu debut en directo no 2009 no campus de Santiago ata hoxe obtiveron éxito tras éxito.

Gañadores de concursos musicais de prestixio como “Nordés” dos 40 Principais, a primeira edición do “QueroStar” ou a final do“Noroeste Pop Rock” no verán do 2014.

A guinda foi o “Beefeater London Sessions”, que os levou a Londres aos míticos Abbey Road Studios. Alí gravaron dous temas que foron publicados exclusivamente en formato dixital para ser distribuídos pola rede.

O seu primeiro disco “Tardes de Abril” totalmente autoeditado, foi moi ben recibido polo público. O tema que lle da nome conta cun videoclip gravado no Teatro Rosalía de Castro da Coruña e dirixido por Gonzalo Cotelo, que podedes ver no seu canal de youtube

O seu último proxecto “Nuestro secreto”  inclúe os temas feitos en Abbey Road Studios de Londres como “Noches en vela” ou o seu último vídeo “Tomenta de verano”

Este concerto estrea o noso ciclo de outono, que ven cheo de sorpresas. Que mellor, para esas tardes de outono, que achegarse á Biblioteca Municipal Sagrada Familia e escoitar un concerto en directo. Aí van as datas para os nosos Xoveadictos. Un cartel variado e con personalidade:

Son Brasilego, con Sérgio Tannus Trío, na biblioteca Sagrada Familia.

Brasilego, precioso “palabro” inventado polo Sérgio Tannus. Un termo que define perfectamente a relación entre Galicia e Brasil, e por extensión con todo o mundo lusófono. Hai que recoñecelo, o Tannus estivo fino cando tras reflexionar sobre a súa identidade –brasileiro ou galego– saíunos con “brasilego”.

Se a riqueza musical de Galicia era grande, pode considerarse aínda moito máis rica se a poñemos en relación co mundo da lusofonía, á que pertence de pleno dereito. E por iso o noso país, e Compostela moi especialmente, convertéuse dun tempo a esta parte en cita obrigada –e en moitos casos lugar de residencia permanente– para músicos chegados de Brasil, Angola, Cabo Verde, Portugal, Mozambique, Guinea-Bissau… Países que mercé ao noso idioma son considerados xa irmáns.

Sérgio Tannus pode considerarse un “líder” dentro desta comunidade músico-lusofona asentada en Galicia. Acompañamento obrigado de artistas como Uxía, Aline Frazão, Antonio Zambujo, Carlos do Carmo, Lenine, Kepa Junkera, João Afonso, Chico Cesar, Dulce Pontes, hai dous anos lanzou o seu traballo “Son brasilego”, coa participación de moitos destes artistas. Todos eles contribúen a facer realidade esa ponte intercultural grazas ao galego-portugués a á música.

A biblioteca Sagrada Familia recíbeo este vindeiro xoves, día 6 de novembro, acompañado de dous músicos que completan o seu trío básico: Gutier Álvarez e Paulo Silva.

O primeiro deles, Gutier (zanfona, violín e gaita) é un galego de Pobra de Trives. Ademais de experimentado profesor de música, formou parte de diversas formacións e proxectos como Os Cempés, Pablo Seoane Grupo ou “Descarga ao vivo Galiza-Cuba”.

Paulo Silva (percusión) é un bahiano tamén asentado en Galicia. Cursou estudos de batería de jazz con Michael Kuettner en Alemaña e traballou con artistas como Budiño, Guadi Galego, Quico Cadaval, Fred Martins, Socorro Lira, Uxía, por citar só algúns.

Sen dubidalo, podemos dicir que “Os Xoves na Sagrada”, o ciclo de música entre libros que desenvolvemos na biblioteca municipal Sagrada Familia, forma parte dos circuitos da música lusófona. Escenario modesto, si, pero especialmente ligado con esta expresión artística que sentimos tan nosa. Non en van por aquí pasaron xa moitos dos artistas que colaboraron no álbum “Son Brasilego”: Aline Frazão, Narf, Najla Shami, Xabier Díaz, Xoán Curiel ou Guillerme Fernández.

Esperámosvos para vibrar connosco con temas como Água Quentinha, Bethoven tinha razão, Eu to alegre… De que todos e todas ides saír da biblioteca cun amplo sorriso, non temos dúbida ningunha.

M: country do pais.

A breve biografía que no bandcamp e na súa páxina de facebook ten M deixa claro a súa razón de ser, tras de participar no grupo Back to 1984 tocando a guitarra e o banjo, David decide poñer mans á obra para construir unha faceta en solitario e acústico, diferente a o resto de proxectos nos que poida estar a participar.

David, a persona tras o M, leva tempo e tempo con diversos grupos e proxectos vencellados principalmente á escena hardcore-punk, desde Blünt co seu moderno crust melódico a actualmente Inu, avanzadilla do hardcore nipón feito en terras galegas. Polo medio, moitas participacións, moitos proxectos, etc. E un punto de inflexión, Back to 1984, un grupo de punk rock acústico que sin dubida abriu a veda de novas inspiracións para este músico coruñés tras de topar con outro namorado do hardcore e membro de Twenty Fighters e á vez, namorado das sonoridades acústicas derivadas do bluegrass, o punk rock en acústico e mesmo a americana.
Polo momento, e a espera dunha grabación larga para o Outono vindeiro, tan só podemos preparar a benvida do larga duración escoitando o tema do seu bandcamp ou optando por revisar o seu repertirio ao vivo, aproveitando que o temos debutando esta semana na Coruña.

Piwi Bizarre Tech e a demolición da paisaxe neuronal.

One man band ben podería ser o nome dun grupo de extrañas influencias bipolares e diferentes influencias cada unha cunha cara, cada unha sendo unha parte ineludible desa banda. E por ahí van os tiros en realidade, unha one man band danza na cabeza de quen compón todo e executa todo nun proxecto que ben podería ser plural mais en realidade é unha pluralidade singular.

Piwi Bizarre Tech é un proxecto personal, non vou decir one man band porque en realidade é unha one person band, o concepto de persoa entendido dun xeito máis amplo, máis trascendente, case renacentista no proceso creador. O monstro Piwi foi liberado por Alfredo Iglesias como Cthulhu por H. P. Lovecraft, deixando no seu camiño un amasixo de neuronas desconectadas, de paisaxes desolados entre o mecanicismo máis aterrador e o movemento latente máis orgánico.

Como persona e víscera tras do monstro PBT, Alfredo xa participara de proxectos do sen dúbida especial underground desta micro cidade coruñesa; Natividad, aquel grupo de sludge industrial dos primeiros noventa, Hashassin, a máquina do supergrindorita solo comparable aos mellores Brutal Truth polo final do século XX… e neste caso Piwi Bizarre Tech é un fillo bastardo de Godflesh, de sonoridades de Neurosis, e trae por veces ecos dos inicios de Pitch Shifter ou das paisaxes ambientais máis desoladoras da música marcial de Puissance. Todo esto pasado por unha proposta moi especial do selo de nova creación Bestiarie en forma de edición limitada de cassette e coa participación do artista NanVaz e a edición de material visual que late ao ritmo da música polo propio Alfredo.

Sen dúbida Piwi Bizarre Tech non é música para ouvidos non intrépidos. Honesto e brutal na súa forma, áspero ás veces polos ruidos das nosas vidas diarias, hipnótico noutras polos nosos propios biorritmos trasnformados en fluido sonoro. Mais si queredes experimentar in situ a experiencia Piwi Bizarre Tech, tedes a posibilidade de facelo mañá mesmo, xoves 29 de Agosto, se ousades claro…

Un poeta do combate

Pablo Hasél (1988) chamábase Pablo Rivadulla. Hai tempo deso. Pablo Hasél gostaba do rap, e segue a gostar del. E quizais que por eso é que fíxose coñecido, con 30 demos, colaboracións a esgalla e un canal de youtube no que non deixa de subir cancións inéditas, Hasél ten un repertorio que mete medo. Socialista confeso, directo nas súas letras e tratando temas personales, sociales e políticos, moi políticos, tanto que chegan a proer non só na escena rapera que o ten calificado de panfletario, mais tamén fora do mundo musical, sendo detido e investigado en 2011 por falar de temas políticos nas súas letras.

Influenciado por moitos cantautores e estilos musicales, desde a lírica de Silvio Rodríguez á agresividade do black metal no que fala nalgún tema, Pablo Hasél, en esencia, é un poeta. Ata o de agora leva escritos varios libros: Derritiendo icebergs, en solitario; e Veinte poemas de odio y dos corazones descuartizados,  Dos canallas a sueldo en la Habana e Con la solidaridad por bandera, xunto co poeta astorgano Aitor Cuervo. Se algo caracteriza á producción de Pablo Hasél é a súa libre difusión, podedes escoitar toda a súa música e podedes ler toda a súa obra poética na rede, sen maís dificultade que buscala.

Pero no fondo, todo este post non é para outra cousa que anunciar a visita de Pablo Hasél á Coruña este sábado 24 de Agosto, neste caso para disfrutar da súa lírica poética no bar Faluya. Bibliosons avisa…logo non nos chamedes traidorxs!