Lista de Reprodución Forum: De acordes e letras

Este mes, co día do libro á volta da esquina e a nova mostra da Biblioteca Fórum, De acordes, adicada á música, presentámosvos unha lista reducida no número de temas, pero na que os discos veñen moi ben acompañados, pois relacionamos libros coas cancións que inspiraron e viceversa. E é que o vínculo entre música e literatura constitúe unha das máis antigas e proveitosas colaboracións entre as distintas manifestacións de arte.

Atoparedes relacións curiosas, como Firework de Katy Perry e Na carretera, de Jack Kerouac; a Caperucita Roja de Ismael Serrano e a versión que fan do clásico Aaron Frisch e o ilustrador Roberto Innocenti; O Aleph de Nena Daconte e o de Borges ou a de O Maestro e Margarita de Mijaíl Bukgákov, que inspirou a Franz Ferdinand, Patti Smith, Pearl Jam e os Rolling Stones, entre outros.

Tras deixar Heroes del Silencio, o cantante, compositor e multinstrumentista zaragozano Enrique Bunbury incluíu no seu primeiro álbum como solista (Radical Sonora) o tema Alicia (expulsada do país das marabillas), unha balada na que nos presenta a unha Alicia menos infantil e inocente, xa que como se pode ver no vídeo musical, non é unha nena. Nesta ocasión a obra que acompaña ao tema de Bunbury é a creada por Àngel Burgas e ilustrada por Ignasi Blanch, Alicia y el país de las maravillas, na que se recrea a forma en que se explicou por primeira vez a historia. Aerosmith, The Beatles, Jefferson Airplane e Marilyn Manson son algúns dos que tamén se basearon na obra máis popular de Lewis Carroll para crear as súas cancións.

O igual que ocurre con gran parte do álbum Diamond Dogs (1974), David Bowie inspirouse para crear o tema 1984 na novela do mesmo nome de George Orwell, e é que o artista británico, fascinado pola obra, quería adaptala para o teatro, pero o proxecto nunca se puido levar a cabo, xa que a viúva de Orwell non deu permiso. Deste álbum saíu outra das persoaxes de Bowie, Halloween Jack, que se caracterizaba polo mono vermello, o aro na orella, o parche no ollo e un pano no pescozo.

Con Pet Sematary, o single do disco Brain Drain (1989), da banda estadounidense Os Ramones, ocorre algo distinto, xa que o tema foi un encargo de Stephen King (fan do grupo), para a película do mesmo nome baseada na obra O ceminterio de animais do mestre do terror. O tema foi un dos grandes éxitos dos Ramones nos 90 e a letra foi composta por Dee Dee Ramone unha hora despois de que King lle dese unha copia da súa novela. O vídeo musical filmouse no cemiterio de Sleepy Hollow, en Nova York e nel móstranse escenas da película e aos Ramones nunha tumba aberta.

A cantante, compositora e actriz estadounidense Lana del Rey inspirouse en numerosas ocasións na literatura para compoñer os seus temas. Tal é o caso de Off the Races, inspirada en Lolita de Nabokov, ou Ultraviolence, canción que dá nome ao seu tecer álbum de estudo (2014), e que é un termo que Anthony Burgess utiliza en A laranxa mecánica para facer referencia aos actos de extrema violencia, normalmente inxustificada e con vícitimas escollidas ao azar. Ultraviolence conta cun refrán moi pegadizo e cunha letra moi escura, na que aparece algunha frase en castelán.

Aquí tedes a Lista ao completo. Lembrade que na Biblioteca Fórum poderedes atopar os traballos dos temas seleccionados e as obras vinculadas.

Black Sabbath – Behind the Wall of Sleep.Bunbury – Alicia expulsada del País de las Maravilas. Café Tacuba – Las Batallas. David Bowie – 1984. Deep Purple– TheMule.Héroes del silencio – La sirena varada. Ismael Serrano – Caperucita. Katy Perry – Firework. Lana del Rey – Ultraviolence. Mago de Oz – Molinos de viento. Nena Daconte – El Aleph.Nirvana – Scentless Apprentice.Pink Floyd – Pigs.Queen – Flash.Ramones – Pet Sematary. Sting – Moon Over Bourbon Street.The Alan Parsons Project – I Robot.The Beatles –Norwegian Wood. The Rolling Stones – Sympathy For The Devil.

Novidades Musicais na Biblioteca Forum

Chegou a primavera e con ela novas referencias musicais na Biblioteca Municipal Forum Metropolitano:

1. A head full of dreams / Coldplay (Parlophone, 2015)
2. Adele 25 / Adele (XL Recording, 2015)
3. Blackstar the new álbum / David Bowie (Sony, 2015)
4. Extra  Mundi / Luar na Lubre (Warner, 2015)
5. Gau Ama / WAS (Mushroom Pillow, 2016)
6. Me matas si me necesitas / Quique González & Los Detectives (Cultura Rock, 2016)
7. The tambourine man / Xabier Díaz e Adufeiras de Salitre (Músicas de salitre, 2015)
8. Vivir sin miedo / Buika (Warner, 2015)

O pase de diapositivas require JavaScript.

 

Viaxando con Ritmo: Londres

A nosa parada musical de hoxe recae na cidade de Londres, situada á beira do Támesis, é a capital de Inglaterra e do Reino Unido. Londres é unha cidade global, centro neurálxico no ámbito das artes, o comercio, a educación, o entretemento, a moda, … e por suposto a música. Londres foi o berce de diversos xéneros musicais como o Punk, mod,glam rock, ademais do Britpop. Londres é o punto converxencia de diversas enerxías multiculturais, o cal resultou nunha fascinante combinación de xéneros musicais. Dende o funk e o soul (Jamiroquai,Faithless) ata ritmos máis movidos como os de Prodigy, Basement eLemon jelly.

Nesta cidade multirracial conviven xentes dun gran número de culturas que falan máis de trescentos idiomas distintos. Todos estes elementos conflúen, lóxicamente, e sitúan a Londres nun lugar privilexiado na historia da música.  Dise que aquí se mesturan todos os sons do mundo. A súa música está en constante evolución e cun fluxo constante de talentos. Por iso a nosa estancia de hoxe vai saber a pouco, porque a capital británica é o lugar de nacemento ou residencia de numerosos artistas e serviu de inspiración a tantos outros, polo tanto resulta de todo punto imposible poder tocalos todos.

Comecemos por exemplo polo rock. Londres é o berce dalgúns dos íconos do Rock & Roll da historia da música. A historia comeza en Denmark Street, principal rúa na que se empezaron a formar músicos e bandas nos anos 60 e 70, entre eles David Bowie e os músicos da súa futura banda Sex Pistols.

Como club de referencia hai que falar de La Marquee. Neste club presentáronse algúns dos máis grandes músicos do Reino Unido, entre eles Bowie, Jimi Hendrix, Led Zeppelin, the Who e os Stones. Neste club foi a primeira vez que o guitarrista de Who, Pete Townshend, esnaquizou a súa guitarra no escenario, antes de que se volvese un símbolo do Rock and Roll.

Incrible lugar que non podemos deixar pasar por alto se queremos sentir ao máximo a presenza musical que existe en Londres é Abbey Road, o estudo de gravacións onde os Beatles gravaron o álbum homónimo. A rúa xusto en fronte do estudo foi inmortalizada na tapa do álbum e volveuse un ícono e un destino para os fans dos Beatles.

Se falamos de música electrónica, non podemos pasar o noso tour musical pola cidade sen falar dos Chemical Brothers. Este dúo foi quen mellor repasaron a xeografía londiniense a través dos seus famosos videos. Neles podemos ver lugares como o museo de historia natural (Hey Boy, Hey Girl) ou o xa desaparecido teatro Astoria coa torre de Centre Point de fondo (Midnight Madness).

A mediados dos anos noventa xurdiu o movemento brit-pop (abreviatura de british pop, ou pop británico), que encarnaron grupos como Suede e Oasis, que reivindican a herdanza da guitarra pop dos anos sesenta e setenta. Actualmente, outros grupos de rock alternativo, como Coldplay ou Kasabian, tomaron o relevo.

Pero se por algo se caracteriza Londres é sen dúbida por ser unha das mellores cidades do mundo para ver un concerto de música en directo, con actuacións que abranguen dende as novas tendencias ata bandas moi coñecidas. Dende grandes salas de concertos a pequenos pubs, hai centos de lugares que organizan e promoven a música en vivo todas as semanas.

Ata aquí a nosa estadía musical na capital británica, coma sempre esperamos que fora do voso agrado e agardámosvos co billete de Estocolmo na man. E recorda que podes pasarte pola Biblioteca Forum para levar os discos en préstamo. Agardámosvos con moito Ritmo!!!

 

O Space Rock, relación entre astronomía e música

Baixo o título “#ÉoCosmos!”, a Biblioteca Municipal Forum Metropolitano organiza ata o 15 xullo unha mostra cunha selección dos mellores materiais relacionados coa Astronomía, incluíndo as mellores novelas e películas de ciencia ficción.

Unha ocasión única para falar da conexión entre a Música e a Astronomía, e máis en concreto, dun xénero musical propio, o Space Rock.

O Space Rock (ou Rock Espacial) xorde durante a década dos anos 1960 como unha corrente do rock psicodélico e a música progresiva. Caracterízase polas súas longas pasaxes instrumentais de tempo lento nos que predominan os sintetizadores, as guitarras envoltas en efectos atmosféricos e letras relacionadas coa ciencia ficción.

Un dos primeiros pasos no desenvolvemento desta corrente deuno a banda británica Pink Floyd nos seus primeiros discos, The Piper at the Gates of Dawn e A Saucerful Of Secrets. Dúas cancións de Syd Barrett, “Interstellar Overdrive” e “Astronomy Domine“, constitúen a primeira mostra do xénero.

“Interstellar Overdrive” foi unha das primeiras improvisacións psicodélicas en ser gravadas por algunha banda de rock. Foi vista como a primeira intención de Pink Floyd de entrar no space rock aínda que os membros da banda desacreditaron este termo.

“Astronomy Domine (An Astral Chant)” (Señor dos astros (un canto astral)) incluíuse tamén en P·U·L·S·E, disco dobre en vivo e recompilatorio publicado en 1995. A inspiración do tema foi asumida por algúns como unha das ideas de Barrett con referencia ás súas primeiras experiencias con LSD, mesturándose co seu interese pola astronomía.

Outro dos grupos pioneiros deste son é a banda Gong. O seu membro fundador, Allen desenvolveu unha cosmogonía que partía da “teteira celestial”, unha analogía creada por Bertrand Russell nas súas polémicas sobre a existencia de Deus. En sucesivos discos, con moito humor, Allen foi narrando as aventuras de Zero The Hero e o seu achegamento ao Planeta Gong, mediante episodios de drogas e sexo.

 

Por outro lado, en canto a historias, unha das cancións máis coñecidas con letra espacial é “Space Oddity“, a obra cume do músico británico David Bowie. Editada como sinxelo en 1969, narra o lanzamento ao espazo do Major Tom. Na odisea do astronauta, Bowie canta a sensación desoladora e alucinante de flotar no espazo dentro dunha ínfima caixiña de lata desconectado de toda comunicación coa terra. Supostamente lanzada para coincidir coa aterraxe na lúa do Apolo 11, aparece no álbum Space Oddity. A canción foi utilizada pola BBC na súa cobertura da aluaxe.

A canción nárranos como este astronauta inicia a súa viaxe ao espazo desde a conta atrás ata que alcanza o cosmos. Neste lugar, o Major Tom deixa o mundo material para iniciar a súa propia viaxe ás estrelas, non sen antes despedirse dos seus seres queridos. Nalgún momento desta viaxe, o Major Tom perde o contacto coa terra, quedando atrapado na súa nave espacial.

Este mesmo personaxe é utilizado polo mesmo David Bowie noutras das súas cancións, como Ashes to Ashes, e Acho Spaceboy, así como tamén Elton John na súa canción Rocket Man. Posteriormente Peter Schilling continuaría a historia coa súa canción Major Tom (Coming Home), así tamén Kirby Ian Andersen e o grupo de rock canadense The Tea Party.

Dise que David Bowie inspirouse na película de Stanley Kubrick, 2001 A Space Odyssey e a propia euforia espacial que se vivía a finais da década dos anos 1960.

A partir da década dos anos noventa volven aparecer bandas influenciadas por este xénero como Muse, Radiohead, 30 Seconds to Mars, The Mars Volta, The_Flaming_Lips ou M83.

No caso concreto de The_Flaming_Lips, as letras de Coyne, en particular, referencian e encarnan a fascinación cos xéneros de ciencia ficción e space opera que foron populares durante a época dourada da subcultura psicodélica. O seu estilo lírico tende a utilizar as imaxes e as convencións argumentais da space opera para enmarcar temas máis abstractos acerca dos ciclos nos que se desenvolve o amor romántico, destacando a súa vulnerabilidade mentres que profunda as súas implicacións metafísicas.

2009 Flaming Lips – Watching The Planets from George Salisbury on Vimeo.

Outro exemplo é M83, un grupo de música electrónica fundado en 2001 por Anthony González e Nicolás Fromageau (2001/2004), ambos os procedentes de Antibes, Francia . O nome da banda está inspirado na Galaxia Espiral Messier 83.

M83 | Midnight City from DIVISION on Vimeo.

Estes son algúns dos grupos musicais que recomendamos e que podedes atopar nas Bibliotecas Municipais da Coruña.