Como chega alguén de Nirvana a Negu Gorriak, de aí a Toquinho, Vinicius e María Creuza, de aí a Alcistis Protopsalti e a Nusrat Fateh Ali Khan, de aí a Os Resentidos e a La Buena Vida, a Chico Buarque e Miro Casabella e Johny Cash, de aí a Lisabö, a Uxía e a Led Zeppelin, a Calle 13 e Mencer Vermello? Respondo a partir do meu caso: curiosidade. Amor pola música. Gañas de descubrir. E as revistas, os boletíns musicais e a radio. Falamos da era pre-internet, claro. Cando mercabas un disco e o gastabas, o aprendías de memoria, pola orde das cancións. Cando agardabas co dedo índice colocado en REC a que o locutor acabase de presentar as cancións para gravar naquelas cintas reutilizadas unha e outra vez, con fixo colocado sobre a pestaña de seguridade.
Seguramente na traxectoria vital de cadaquén poderiamos marcar acontecementos e datas a partir das cancións que foron banda sonora de cada tempo e lugar. Moitas das miñas chegaron da man de programas míticos de Radio 3, que aquecían os invernos ou acompañaban as tardes e madrugadas. Cuando los elefantes sueñan con la música, El Ambigú, Diario Pop, … Tamén dos boletíns que facían que coñecésemos -daquela non había internet, chavalería!- as portadas dos discos sen nunca telos escoitado. A Tipo, a Discoplay, a BID, o boletín El Sordo para os que andabamos no rollo máis punk e politizado, … E a Factory e a Rockdelux. Cos seus cedés. Que nos axudaron a descubrir grupos e cancións a eito.
Hoxe gustaríanos propoñer que nos contárades como descubristes, en que circunstancias ou por que motivos, esas cancións e bandas que vos tocaron por dentro e vos marcaron xa para sempre.
Bibliosons 