Día Internacional do Jazz: ferramenta educativa e motor para a paz

Se onte era o día da danza, hoxe toca o turno ao Día Internacional do Jazz. A celebración desta xornada decretada pola UNESCO, ten como obxectivo sensibilizar ao público en xeral sobre as virtudes da música jazz como ferramenta educativa e como motor para a paz.

En Bibliosons non queremos deixar pasar por alto a efeméride e facémonos eco das palabras de Herbie Hancock, embaixador de Boa Vontade da UNESCO

Agora máis que nunca,  unámonos e difundamos a ética do movemento global do Día do Jazz ao redor do planeta e usemos isto como unha oportunidade de ouro para que a humanidade se  reconecte especialmente no medio de todo este illamento e incerteza.”

Por iso aproveitamos a ocasión do día sinalado para resaltar e dar a coñecer a artistas galegos que se moven en torno a esta corrente musical.

Falamos de Son Trío, tres músicas: Katerina Linke (piano, composición), Su Garrido Pombo (voz) e Susanna Blanco (cello), que se xuntan no 2017 e por separado teñen unha gran formación artística. Veñen de crear o seu proxecto Miña almiña con música orixinal e letra de Rosalía de Castro, que soa moi orgánico e fresco, conseguindo emocionar ao público. Segundo reza a súa propia biografía  fan

música intimista e contemporánea nunha viaxe entre estilos dende o clásico até o jazz”

 

Ao percusionista ferrolán Miguel Lamas, bregado musicalmente a moi altos niveis a pesares da súa xuventude (27 anos) o da música venlle de familia e con escasos catro aniños xa comezou a tocar a batería. Traballou con multitude de artistas internacionais como: Raimundo Amador, Miguel Ríos, Amaia Montero, Miriam Rodriguez, Abraham Mateo, Andrés Suárez, David Bustamante, Tamara, O’Funk’Illo, Tomasito pero agora pasouse ao lado máis solitario e underground e segue acumulando gran cantidade de logros na súa afamada carreira. Aínda que o seu último disco “My Expression Way” ten un aire máis rock e punk, os seus dous primeiros traballos están moi relacionados co mundo do jazz e da música instrumental.

E con artistas xoves seguimos porque queremos destacar tamén o traballo de Xoana que está inmersa nun proxecto musical que ten como principal aliada a lingua galega, promocionando o seu uso coa axuda de ritmos como o pop, o rock, o jazz, o  funky e mesmo o reggae. Así nace “Dardos”, o disco co que irrompe no mundo da música. Ela mesma di

Cos meus 20 anos estou a dar os primeiros pasos neste longo camiño, mais sempre coa mesma idea presente: achegar variedade musical na nosa lingua cun pequeno gran de area. Non teño moito que contar dos meus inicios, mais si que espero que sexan o comezo dunha longa experiencia musical na que todos e todas esteades presentes”

E eu non podo máis que compartir o desexo desa longa e prometedora carreira musical para Xoana porque o galego precisa máis artistas compremetidos coma ela.

De máis longa traxectoria son Sumrrá o trío de jazz formado polos músicos Manuel Gutiérrez (piano), Xacobe Martínez Antelo (contrabaixo) e LAR Legido (batería). Cunha carreira de 20 anos e seis discos editados, ademais de centos de concertos convertéronse nunha formación de referencia na escena  jazzística española contemporánea. Desde os seus comezos Sumrrá  cautivou a público e crítica cun jazz  inclasificable,  melódico e moi aberto, destacando a orixinalidade das súas composicións, a calidade dos seus integrantes e a frescura dos seus directos.

No seu sexto álbum, 6 Mulleres,  Sumrrá rende tributo a seis mulleres poderosas que foron e seguen sendo fonte de inspiración para a loita por un futuro mellor para toda a humanidade: Frida Kahlo de México, Rosa  Parks de América, Rosalía de Castro de España, Quin  Jin de China,  Malala  Yousafsai de Paquistán e  Nawal O- Saadawi de Exipto. 6 Mulleres é unha achega á loita feminista desde a música contemporánea do século  XXI.

E non podemos rematar sen facer mención ao nome en maiúsculas do jazz en Galicia, o gran Abe Rábade que conta no seu haber cunha ducia de discos como líder. É autor dunhas 200 composicións orixinais (moitas de corte  jazzístico, pero tamén varias próximas á música experimental, á tradicional galega, ao flamenco ou á clásica). O pinista e compositor compostelán é licenciado Cum Laude en Jazz Composition e Piano Performance por Berklee College of Music (Boston, EEUU) en el 1999. Dirixe o seu trío de jazz acústico desde 1996, formado na actualidade por Pablo Martín  Caminero ao contrabaixo e Bruno Pedroso á batería.

Agardo desfrutarades desta velada a ritmo de jazz, que segundo a propia UNESCO non é só un estilo de música, senón que tamén contribúe á construción de sociedades máis inclusivas e dende as Bibliotecas Municipais por iso apostamos tamén!

 

Lista Reprodución Forum: o mellor de “Viaxando con Ritmo”

Moi ao noso pesar, o verán rematou e xa estamos metidos de cheo no outono, cambio de cores na paisaxe, cambio de fondo de armario, cambio de hora…,  pero non necesariamente ten que supoñer un cambio no estado de ánimo. Aló menos eso é o que queremos conseguir coa nosa Lista de Reprodución de Forum do mes de Outubro, na que faremos un repaso do mellor das viaxes musicais que realizamos durante o verán.

viaxando con ritmo10

A nosa primeira parada foi a capital madrileña. Os comezos do que máis tarde se coñeceu como a “Movida” foron entre 1977-78 ao redor dos grupos musicais da Nova Onda Madrileña, primeira fornada punk a imitación do que sucedía en varias cidades anglosaxoas neses mesmos días. De entre a marabunta de grupos e vocalistas do momento retemos na nosa memoria a Los Secretos coa súa canción DéjameNacha Pop coa súa  Chica de ayer ou Tino Casal con Embrujada. Pero en Madrid tamén houbo tempo para visitar as grandes salas de concertos, asistir a musicais e por suposto a festivais. A capital segue estando de moda e segue dando moito de que falar en canto a novos músicos se refire. Boa proba delo son os Izal, o grupo formouse a finais de 2010, pero os seus membros proveñen de diferentes proxectos anteriores, con máis de 10 anos de experiencia musical ás súas costas.

Pasamos por Londres, berce de diversos xéneros musicais como o Punk, mod,glam rock, ademais do Britpop chegando a ser hoxe o punto de converxencia de diversas enerxías multiculturais. E na capital inglesa bailamos a ritmo de funk e soul (Jamiroquai, Faithless) ritmos máis movidos como os de Prodigy, Basement e Lemon jelly ou electrónica coma a dos Chemical Brothers. Pero dende logo o que non faltaron foron os míticos Rolling, Beatles e o sempre camaleónico Bowie.

Nas viaxes musicais visitamos grandes capitais europeas coma París que viu nacer en 1982 a Festa da Música, Estocolmo, capital sueca que figura como o terceiro país en número de producións musicais no mundo. Roma ou Berlín que presume de ser o centro musical de Alemania e onde os músicos destacan pola súa gran creatividade. A ecléctica Barcelona estivo tamén presente nas nosas citas. Barcelona e toda Cataluña achegan unha gran cantidade de talentosos músicos en todos os terreos desta arte (pop, rumba, clásico, ópera, folclore, electrónica, indie…)

Parada obrigada foi a cidade de Nova Iork cidade de jazz, capital de movementos hippies e do estilo punk-rock. A capital estadounidense é un dos lugares máis importantes na historia da música popular latina. E rematamos o noso particular “Viaxando con Ritmo”, ao igual que a nosa lista de hoxe co sempre nostálxico Bos Aires a ritmo de tango e pinceladas de rock. Carlos Gardel é a maior referencia do tango, pero hai outros artistas esenciais do xénero, Ignacio Corsini, Hugo del Carril,Mercedes Simone e artistas moito máis actuais son Gotan Project, banda formada no 1999, que representan o tango do século XXI.

Aquí vos deixamos a Lista de Reprodución con todos os artistas para que a desfrutedes. E se queredes escoitar os traballos seleccionados ao completo non esquezades pasarvos pola Biblioteca Forum e levalos en préstamo!

Radio Futura  Arde la calle, Adele – Adele 21, Count Basie – Atomic Basie, Beatles – Sgt. Pepper`s Lonely Club Band, David Bowie – Diamond Dogs, Andrés Calamaro – La lengua popular, Tino Casal – Todo CasalLeonard Cohen  Live in London, Coldplay – Mylo Xyloto, Paolo Conte – The best of Paolo Conte, Alberto Cortez – Identidad, Coti – Malditas Canciones, Neil Diamond – 20 Diamond Hits, Carlos Gardel – Vol. 2, Gotan Project – Lunático, Izal – Magia & Efectos especiales, Muse – The ResistanceNacha Pop – Un día cualquiera, The Pains of Being Pure at HeartPeret – De los cobardes nunca se ha escrito nada, Ástor Piazzolla – Piazzolla… o no?, Eros Ramazzotte – Eros, Rolling Stones – The best of the Rolling Stones, Los Secretos – Adiós tristeza, Sidonie – Sierra y Canadá, Rod Stewart – The Complete Great American Songbook

 

 

Viaxando con Ritmo: Nueva York

Nueva York, se ha convertido en los últimos años y por méritos propios en la capital económica y cultural más importante del mundo. La ciudad ofrece un ambiente y un estilo de vida único que hay que vivirlo y disfrutarlo.  Asistir a un musical en Broadway, pasar una noche en Times Square, recorrer de un lado a otro el Puente de Brooklyn, disfrutar de una tarde de compras en la Quinta Avenida o sentirse como un broker en Wall Street, son algunas de las cosas que sólo se pueden hacer en Nueva York. La ciudad está entre las aglomeraciones urbanas más grandes y más pobladas del mundo, siendo la más poblada de los Estados Unidos de América.

Times_Square

La historia de Nueva York, al igual que la del resto de Norteamérica, es muy corta y sólo se tiene noticias de ella a partir del siglo XVI cuando Manhattan estaba ocupada por indios iroquinos y algonquinos. De estos últimos se debe el nombre de la isla que significa “Isla de las Colinas” en el idioma indígena.

La ciudad se compone de cinco distritos: Bronx, Brooklyn, Manhattan, Queens y Staten Island. A lo largo de su historia, la ciudad ha sido uno de los principales puertos de entrada de inmigrantes.  Los cinco orígenes étnicos más grandes de la ciudad son el puertorriqueño, el italiano, el antillano, el dominicano y el chino, además de la comunidad negra más grande de cualquier ciudad del país.

Esta diversificación de culturas crea un gran movimiento social y cultural dentro de la ciudad. Dentro del panorama musical tenemos un amplio abanico de músicos y cantantes que aunque nacidos en la ciudad, su estilo denota claramente su origen. Nueva York fue el epicentro del Jazz, o en su variante el Swing, en los años 40. Con bandas como la de Benny Goodman, Duke Ellington o Count Basie.

Pero si hay algo que caracteriza a la ciudad de Nueva York son los musicales de una de las avenidas más famosas: Broadway. Es el llamado Circuito de Broadway, que no son más que un conjunto de espectáculos teatrales presentados en los 40 grandes teatros profesionales. El musical es un género teatral o cinematográfico en que la acción se desenvuelve con secciones cantadas y bailadas. Es una forma de teatro que combina música, canción, diálogo y baile, y que se representa en grandes escenarios. Toda una atracción turística popular, con títulos como Chicago, el fantasma de la Ópera, El rey León, o los Miserables, sólo por citar algunos.

Numerosos han sido los cantantes y grupos que han cantado a la ciudad de Nueva York, entre los primeros destacamos a Sinatra, Springsteen, Lennon, Madonna, Sting. Y de los grupos a U2, Pet Shop Boys, Los Rebeldes o Mecano.

Pero no debemos de olvidarnos de aquellos cantantes nacidos en la ciudad, todos ellos importantes voces y de grandes éxitos: Harry Belafonte,  músico, actor y activista social de ascendencia jamaicana. Conocido como «el Rey del calypso», por popularizar este estilo musical caribeño de la década de los 50, su canción más conocida es Banana boat song. Bobby Darin, uno de los cantantes más populares e ídolo de adolescentes de las décadas de 1950 y 1960. Billy Joel, cantante, compositor y pianista, autor del aclamado Piano man. Neil Diamond, cantante, compositor y productor, suyas son canciones tan célebres como Sweet Caroline, Song Sung Blue o la banda sonora de la película Juan Salvador Gaviota. Mariah Carey con sus éxitos Without you o Hero. Laura Branigan, Pat Benatar, Irene Cara, Oscar en 1983 a la mejor canción original por el tema principal de la película Flashdance  What a Feeling.

Sin olvidarnos de cantantes como Jennifer López y Marc Anthony, ambos de origen puertorriqueño, pasando por Lana del Rey, Lady Gaga, o Alicia Keys. Y muchos más que nos quedan sin nombrar por falta de espacio.

… y como dice Mecano en su canción No hay marcha en Nueva York

Me marcho a nueva york
con la botella de fundador
me marcho a nueva york
con la navaja de explorador

…. Buen viaje! A la vuelta os esperamos en la Biblioteca Forum con nuestras recomendaciones musicales.

Viaxando con Ritmo: Berlín

En Viaxando con Ritmo desembarcamos hoxe en Berlín, a máis importante e altamente turística capital de Alemania. Berlín é unha das cidades máis importantes da Unión Europea e do mundo, un centro de diversidade cultural. Situada na Alemaña do Leste, xusto ao oeste da fronteira con Polonia. Berlín pasou por moitos cambios importantes coa Revolucion Industrial Europea, cambios na súa xeografía, creáronse os movementos artísticos máis importantes. Ao longo da historia, foi acollendo estes cambios e foi sempre considerada como unha das cidades máis importantes da zona. berlin

A cidade no ano 1945 foi dividida en dous polo coñecido Muro de Berlín, habendo unha parte oriental e a outra occidental. Pero logo de varias décadas, en 1989 derrubouse e os cidadáns volveron unirse nunha mesma urbe. Este feito tan doloroso para a historia do país converteu a capital nun dos sitios máis visitados no mundo.

O muro da vergoña que separaba as dúas alemañas xa caera 16 anos atrás cando Hansend Band lanzou este tema, Baby Melancholie, que fala de diques que se rompen e nacións que se levantan.

A arte e o aspecto cultural de Berlín é tamén moi evidente, polo que poden encontrarse na cidade notables vivendas, salas de ópera, galerías de arte e salas de cine… A música é unha constante na cidade, é coñecida como a capital mundial das discotecas. Non hai ningunha gran cidade que conte con tantas discotecas de tecno e música electrónica como Berlín. Cada fin de semana, os “tecnoturistas” veñen ata o Spree dende todas partes de Europa para saír de festa dende o venres pola noite ata o luns pola mañá.

A capital alemana conta cunha Escola de música electrónica, tamén chamada simplemente Escola de Berlín. Refírese a unha xeración de artistas de música electrónica e unha escena musical que teñen en común a cidade de Berlín como centro de operacións. Entre os músicos máis influentes destacan Klaus Schulze, Tangerine Dream e Ash Ra Tempel.

Pero non todo é electrónico. O Berliner Festwochen (Festival das Semanas) é un evento que reúne a músicos de primeiro nivel da alta cultura na que as principais melodías que soan son dos xéneros sinfónico, clásico e ópera. Desenvólvese durante cinco semanas no mes de setembro.

E estando en Berlín non nos podiamos perder o Festival de Jazz de Berlín, co jazz en toda a súa diversidade. Polo xeral lévase a cabo a principios de novembro. Este festival está considerado como un dos eventos máis importantes no mundo da música, sobre todo desta corrente musical de primeiro nivel. Durante o seu desenvolvemento preséntanse grandes bandas e conxuntos musicais importantes, destacan as estrelas internacionais de jazz, e a recoñecida Babelsberg Film Orchestra conxunto que se presenta durante os catro días de evento.

Outro acontecemento importante na cidade é o festival de música independente “Spanish Rock Invasion” que xa vai pola súa sexta edición.

O festival ten como obxectivo dar a coñecer en Berlín a escena musical independente que en España está moi buinte, dandolle un enfoque underground e evitando grupos que están máis trillados

según palabras do propio Igor López, un dos responsables da organización. Este ano os cabeza de cartel foron Pumuky e Los Coronas. Aínda que arredor do 60% dos asistentes aos concertos son españois, segundo os organizadores o festival suma cada ano máis adeptos alemáns.

E ata aquí o noso tour musical por Berlín, a cidade pobre pero sexy, alo menos ese foi o termo con que o antigo alcalde Klaus Wowereit a acuñou no 2003. Agora Berlín non pode presumir de ser tan barata coma daquela pero sen embargo pensamos que  segue sendo igual de sexy. Berlín a cidade das salchichas, a cervexa… e antes ca nada da música. Coma sempre esperamos que fora do voso agrado e agardámosvos na seguinte parada, Roma. Entre mentras nos esquezas as nosas recomendacións musicais e pasarte pola Biblioteca Forum para levar os discos en préstamo.

 

Viaxando con Ritmo: París

París, la ciudad de la luz, como así la llaman los parisienses. La ciudad más bella y romántica del mundo citan otros, pero también divertida y cosmopolita.

Paris_vue_d'ensemble_tour_Eiffel

Es una ciudad para pasear, sentarse en sus cafés y simplemente ver pasar la vida por delante, una ciudad para descubrir sus monumentos y obras de arte, y como no para escuchar, tanto ópera o jazz, como música étnica, o simplemente a sus cantantes, bien sean oriundos o extranjeros, que han cantado a París en un idioma que siempre nos sonará a canciones de amor.

París siempre ha sido una ciudad muy musical. Sus principales compositores y que le dieron prestigio fueron: Couperin, Rameau, Berlioz, Gounod, Bizet, Debussy y Ravel.

En 1920 el jazz llega con fuerza a Francia con figuras como el violinista Stéphane Grapelli y el guitarrista gitano Django Reinhardt.

Los aficionados solo tienen que escoger, para escuchar su estilo de música preferido, míticos clubs como Le Petit Journal, Le Caveau de la Huchette o Le Duc des lombards, emblemáticos cafés-concerts como por ejemplo el Café Laurent, centro de la vida del barrio de Saint-Germain-des-Prés en los años 50, donde Boris Vian tocaba en otros tiempos. Restaurantes con espectáculos, como la Bellevilloise y su famoso jazz brunch del domingo o el River Café y sus conciertos flotantes sobre el Sena.

El estilo más popular de música autóctona es la chanson française, cuya tradición se remonta a los trovadores de la Edad Media. La tradición de la chanson resurgió a partir de la década de 1930 con cantantes como Édith Piaf o Charles Trenet. En la década de 1950, Brassens, Brel, Montand, o Aznavour se convirtieron en estrellas nacionales.

Todo sin olvidarnos del rey del rock francés Johnny Halliday, que junto a la que fuera su esposa la cantante y actriz francesa Sylvie Vartan entre 1965 y 1980,  fueron la “pareja de moda” de su generación en Francia, atrayendo constantemente la atención de la prensa rosa.

Francia fue uno de los países en “descubrir” la música étnica. Actualmente se puede escuchar desde raï (música popular argelina), hasta música norteafricana, mbalax senegalés o zouk antillano.

Pero por encima de todo, París, es una ciudad para descubrir. Casi todos los lugares y rincones son encantadores, en cualquier momento del día o año y, como la buena comida, perdura en el recuerdo. Nos vemos en nuestra siguiente parada, la ciudad de Londres. Mientras tanto esperamos vuestra visita en la Biblioteca Forum para que consultes todas nuestras recomendaciones musicales.

 

Viaxando con Ritmo

Unha vez máis e coa chegada do verán, o CMIX Centro Municipal de Información Xuvenil do Concello da Coruña pon en marcha a campaña Móvete ’15 e a Biblioteca do Forum Metropolitano acompáñaa poñendo á vosa disposición a mostra máis viaxeira. Nela atoparedes multitude de novelas que vos farán viaxar a lugares da terra sen necesidade de facer a maleta e guías de viaxe que poderedes levar aos países cos que vos fixeron soñar as novelas. A música é un elemento fundamental que non debedes esquecer para a vosa equipaxe de man. Afortunadamente, pode coverterse nun aliado clave e ser parte moi protagonista da viaxe perfecta.

Conscientes de que a música sempre foi compañeira do ser humano dende os viaxando con ritmo10comezos da súa historia, de que foi un dos elementos principais na formación da cultura, e de que, á súa vez, pode influír en costumes e emocións dos pobos, queremos facernos altofalantes  e transmitírvolo a través de cada parada que fagamos na nosa particular viaxe musical. Ao longo dos meses de xullo, agosto e setembro, dende a Biblioteca Forum viaxaremos cada semana a unha gran cidade para darvos boa conta da súa historia musical. Cada urbe ten a súa historia e a música forma parte intrínseca dela, ademáis de ser, ao mesmo tempo, eixo de unión de individuos de moi diversos puntos. En cada parada que fagamos empaparémonos de toda a cultura musical que envolva a cidade.

Partiremos da chamada “movida madrileña” que se desenvolveu nos 80 grazas ás sempre tan activas noites madrileñas, polas saídas nocturnas dos mozos, pero tamén por un interés inusual polas chamadas culturas alternativas. Pasaremos por Londres, berce de diversos xéneros musicais como o Punk, mod,glam rock, ademais do Britpop chegando a ser hoxe o punto de converxencia de diversas enerxías multiculturais. E que finalmente resultou nunha fascinante combinación de xéneros musicais. Dende o funk e o soul (Jamiroquai) ata ritmos máis movidos como os de Prodigy.

Non nos esqueceremos de capitais como París, cidade que viu nacer en 1982 a Festa da Música, Estocolmo, Roma ou Berlín que presume de ser o centro musical de Alemania e onde os músicos destacan pola súa gran creatividade. E que non hai que esquecer que a capital alemana ostenta o título de maior templo da música tecno do mundo e conta ademáis con innumerables clubs nos que se toca todo tipo de música ao vivo ata altas horas.

A ecléctica Barcelona, Nova Iork cidade de jazz, de movementos hippies e do estilo punk-rock. A capital estadounidense é un dos lugares máis importantes na historia da música popular latina, serán tamén paradas obrigadas nas nosas viaxes musicais xunto  ao sempre nostálxico Bos Aires que nos deleitará cos seus aires de tango e pinceladas de rock.

Quedades convidados pois, a acompañarnos nas nosas viaxes musicais e a que desfrutedes da nosa selección bibliográfica e sonora “Viaxando con Ritmo” coa que faremos un percorrido pola  historia da música reflexando os diferentes estilos musicais de cada época. Aquí vos deixamos a guía de lectura máis musical para que vaiades abrindo boca.

Diapositiva1

Preocupádevos só de consultar a dispoñibilidade dos materiais no noso catálogo porque a pasaxe corre pola nosa conta!!!

Lista Reprodución Forum Maio 2015: a ritmo de jazz e rap

O pasado 30 de abril celebrouse o Día Internacional do Jazz, data proclamada pola Conferencia Xeral da UNESCO en novembro de 2011 baixo os seguintes principios:

  • O jazz rompe barreiras e crea oportunidades para a comprensión mutua e a jazztolerancia
  • O jazz é unha forma de liberdade de expresión
  • O jazz simboliza a unidade e a paz
  • O jazz reduce as tensións entre os individuos, os grupos e as comunidades
  • O jazz fomenta a igualdade de xénero
  • O jazz reforza o papel que xoga a xuventude no cambio social
  • O jazz promove a innovación artística, a improvisación e a integración de músicas tradicionais nas formas musicais modernas
  • O jazz estimula o diálogo intercultural e facilita a integración de mozos marxinados.

E o 3 de maio o Día da Música Rap un estilo musical que xorde nos barrios negros e hispanos neoiorquinos. Vinculado dende principios dos 80 aos ambientes da cultura hip-hop, a imaxe e semellanza desta integra diversas correntes, como o break dance music, o electro, o graffiti urbano ou o scratch.

Coa suma dos dous, jazz e un chisco de rap elaboramos a Lista de Reprodución do mes de maio. Ben pretiño temos a músicos da talla de Abe Rábade, que comezou a estudar música con 4 anos no Conservatorio Histórico de Santiago e rematou os seus estudos nos Estados Unidos onde obtivo unha licenciatura Cum Laude en Jazz Composition e Piano Performance por Berklee College of Music (Boston, EUA).

Se falamos de Chano Domínguez hai que facer referencia por suposto as súas raíces flamencas. Pianista e compositor español nacido en Cádiz, o 29 de marzo de 1960. Foi galardoado con numerosos premios, entre os cales destacan o Premio ao mellor solista (outorgado polo programa Jazz entre amigos) e o premio ao Mejor disco de jazz español (Feito a man), pola revista Cadernos do Jazz, en 1998. Estes e outros méritos valéronlle o prestixio e o recoñecemento internacional.

E no que a rap se refire temos referencias tan significativas coma Aíd. A rapeira galega comezou a actuar con quince anos en pequenos locais de Vigo e Vilagarcía, acompañada doutros MCs e tamén en solitario. En 2007 colaborou con El Puto Coke e gravou o seu primeiro álbum en solitario.

Estas son só pinceladas para ir abrindo boca, a Lista xa sabedes que se completa con outros 23 traballos máis, desta volta de jazz e rap, e que podedes escoitar aquí, e por suposto levar en préstamo para escoitar o disco ao completo nas vosas casas.

 Abe Rábade – Ghu!, Aíd – Jugando, Louis Armstrong & Ella Fitzgerald – Lo mejor, Corinne Bailey Rae – Rae, Patricia Barber – Café blue, Count Basie – Atomic Basie, BB King – The Collection, Michael Brecker – Pilgrimage, John Coltrane – A Love Supreme, Common – Universal Mind Control, Jamie Cullum – Twenty Some-Thing, Chano Domínguez  – Iman, Eminem – The Eminem show, Aretha Franklin – Amazing grace, Jay Z – Watch the throne, Kin García – O lobo morde a man, K’Naan – The Dusty Foot On The Road, Meko – Lo que dan los años , Pink Martini – Hang on little tomato, Roberto Somoza – Trío eléctrico, Nina Simone – Sugar in my bowl, SFDK – 2005, Memphis Slim – Lonely nights, Snoop Dogg – Doggumentary, Xacobe Martínez Antelo TríoToteKing  – El lado oscuro de Gandhí

Los crooners: Johnny Mathis

John Royce más conocido como Johnny Mathis nace el 30 de septiembre de 1935 en Gilmer, Texas. Su padre, que había trabajado en el vodevil, lo anima a cantar, comenzando a ello en la escuela y para los amigos. A pesar de que se le describe a menudo como cantante romántico, su discografía incluye jazz, soul, pop tradicional, rhythm and blues…

johny

Johnny Mathis en los comienzos de su carrera

Entre sus influencias musicales, Mathis cita a crooners como Bing Crosby y Nat King Cole. A los 13 años empieza a estudiar canto con Connie Cox, con el cual estuvo seis años.

En el año 1955 el productor  de jazz George Avakian lo escucha cantar, inmediatamente se pone en contacto con la Columbia Records para que le hagan su primer contrato. Su primer álbum se edita en 1956 con el título homónimo de Johnny Mathis, son canciones de jazz, desde ese momento nace una nueva voz en el panorama musical estadounidense.

 

Sus próximos discos son de baladas y los graba con orquestas tan conocidas como la de Ray Conniff, Ray Ellis o Robert Mersey. A finales de 1956 Mathis graba dos de sus canciones más populares Wonderful wonderful y  It’s not for me to say.

En ese mismo año Metro-Goldwyn-Mayer, lo contrata para cantar la última canción de la película Lizzie (1957), a la que le sigue la película A certain smile, donde canta la canción del mismo título. Estas dos películas le dan mucha popularidad, interviniendo en el popular Show de Ed Sullivan en 1957. Los críticos ya le llaman “la voz de terciopelo”.

En 1958 publica el álbum Grandes éxitos con unas cifras sin precedentes 491 semanas consecutivas en las listas Billboard hot 100.

En los años 60, funda Jon Mat Records, Inc.,para producir sus grabaciones y Rojon Productions, Inc., para manejar sus conciertos, apariciones en televisión y promociones.

En 1978 graba la canción Too mach, too little, too late, formando dúo con la cantante Deniece Williams, enseguida alcanza el número uno en el Billboard hot 100, siendo disco de oro y plata en los Estados Unidos. Seguidamente lanzan otro dúo con la canción You´re all i need to get by, alcanzando otro de sus éxitos.

El éxito de sus dúos con Deniece llevó a Mathis a grabar duetos con otras cantantes: Dionne Warwick, Natalie Cole, Gladys Knight y Nana Moiskouri, entre otras.

En los años 80 graba varios albumes, de ellos destacamos Lo mejor de Johnny Mathis, un recopilatorio de sus éxitos desde 1975 a 1980; Celebration-The anniversary album (1981); Unforgettable-A musical tribute to Nat King Cole, todos ellos discos de oro.

Mathis ha tenido cinco de sus albumes en las listas Billboard al mismo tiempo, un logro igualado sólo por dos cantantes: Frank Sinatra y Barry Manilow, ambos dos excelentes crooners, siendo el tercer artista de mayor éxito en Estados Unidos, después de Elvis Presley y el antes citado Sinatra.

Actualmente sus canciones las hemos escuchado en distintas series de televisión como en The X files o más recientemente en la serie Mad Men; y en peliculas como Encuentros en la tercera fase (1977).

A lo largo de su vida, ha dedicado parte de su tiempo a otras actividades, como su apoyo a organizaciones de carácter social, como la Sociedad Americana del Cáncer, la YMCA y la Asociación de Distrófia Muscular entre otras.

En 1982 y dentro de un artículo para Us Magazine, Mathis habla por primera vez de su condición de homosexual, artículo del que luego se retractaría; pero años más tarde (2006), reveló que su silencio sobre el tema se debió a las amenazas de muerte que había recibido en ese momento.

Dentro de su extensa carrera Mathis ha recibído numerosos premios tanto a su carrera como artista o como a su extensa labor social.

En nuestra próxima cita hablaremos de la éxitosa y extensa carrera de otro gran músico, ésta vez italiano, Domenico Modugno.

Los crooners: Elvis Costello (segunda parte)

Ya entrados los 80 Elvis Costello publica el sobresaliente y enérgico Get Happy, un disco de resonancia soul y R&B.

Elvis Costello <> Spectacle: Elvis Costello With...

En 1981 Costello publicaría dos Lps, entre ellos el excelente Trust, que contenía su habitual eclecticismo sónico con predominio pop, dominando los surcos del álbum en temas como You’ll never be a man, Pretty words, New lace sleeves, Clubland, Watch your step o From a whisper to a scream, canción en la que Costello hacía un dueto con Glenn Tilbrook, el miembro de Squeeze. El álbum llegó al puesto 6 en el Reino Unido y al 24 en los Estados Unidos.

El ingeniero de los Beatles, Geoff Emerick, sería el encargado de producir Imperial Bedroom (1982), disco con el que Elvis Costello retornaba a su faceta más pop con cortes como Beyond belief, You little fool o Man out of time, y a el empleo de tempos más sosegados en sus primeros trabajos, y arreglos mucho más sofisticados y derivados del pop tradicional y el jazz, recordando en sus cortes tanto a Ira y George Gershwin como a  Burt Bacharach o a Cole Porter. Esta dirección, alabada por unos, denostada por otros, sería la que dominaría muchas de sus siguientes composiciones. El álbum llegó el número 6 en las listas de ventas inglesas y al 31 en los Estados Unidos.

 El año 1983, se inicia con el albúm Punch the clock, con Shilpbuilding o Everyday I write the book, fue un álbum producido por Clive Langer y Alan Winstanley, quienes habían producido con anterioridad a Madness. Quizá por su sonido popero contextual alcanzó lo más alto de las listas británicas.

Las raíces folk y country de su primerísima etapa pub-rock, cuando aún actuaba en los clubs bajo el nombre de D.P. Costello y con Flip City, fueron reencontradas en  King of America (1986), un buen disco de predominio acústico. El mismo año de la aparición de King of America Costello se casó con la bajista de The Pogues, Cait O’Riordan. Tres años después, firma un contrato con la discográfica Warner Bros, y lanza el álbum Spike. La canción Veronica, co-producida junto a Paul McCartney le proporcionó su mayor éxito en Estados Unidos.

Ya en los años 90 produce y compone con Richard Harvey, la música para la miniserie G.H.B. Esta colaboración le otorgó el premio BAFTA, a la “Mejor música para un serie de TV”. Son conocidas sus incursiones en la música clásica, como es el caso de la obra Juliette Letters, y en el que todo el acompañamiento instrumental es proporcionado por The Brodsky String Quartet. 

En el 97 Costello colabora con Burt Bacharach en la canción God give me strength, para la película “Grace of my heart”. Tambien graban una nueva versión de la canción de Bacharach I´ll never fall in love again para la película “Austin Powers: the spy who shagged me”, apareciendo ambos tocando en vivo en el film.

En 1999 vuelve a trabajar en una banda sonora, esta vez una versión de la canción She de Charles Aznavour, para le película “Notting Hill”. Este mismo año,  participa en el multitudinario festival de Woodstock, dando un emotivo show en ese caótico festival.

Ya en el 2003 y junto a Bruce Springsteen, Steve Van Zandt, y Dave Grohl tocan la canción London Callling de The Clash, en la 45 edición de los premios Grammy.  Elvis Costello se casa con Diana Krall en diciembre de 2003. En el 2004, la canción Scarlet Tide, co-escrita por Costello y T-Bone Burnett para el film Cold Mountain, es nominado por la Academia de los Oscars; esa misma noche la interpreta junto a Alison Krauss.

Il Sogno, es el álbum 20 de estudio de Elvis Costello, publicado por la Deustche Grammophon. Es realizado por la Orquesta Sinfónica de Londres, dirigida por Michael Tilson Thomas y grabado en los estudios londinenses de Abbey Road. Alcanzó el número 1 en la lista de álbumes de música clásica de Billboard.

En los últimos años, Costello está experimentando nuevamente un auge en su creatividad, demostrada en su álbum National Ransom (2010), y en sus colaboraciones con diversos músicos.

En 2009, en el plató del mítico show de Jimmy Fallon de la televisión estadounidense, tuvo lugar una de las conjunciones musicales más épicas de los últimos años: el padrino de la new wave Elvis Costello y la banda de hip-hop de Philadelphia The Roots se subieron al escenario para interpretar juntos un par de temas entre los que se incluía I Don’t Want To Go To Jersey.

Tras ese primer encontronazo empezó a fraguarse una colaboración que ha ido tomando forma hasta convertirse en un álbum completo, Wise Up Ghost (2013), once temas en los que el ritmo de los Roots, su saber hacer rítmico y su sonido entre el hip-hop más actual y su conocimiento de sus raíces, se mezcla con la voz, el rock y el descaro entre el punk y el power pop del señor Costello en temas como Walk Us Uptown, que ya daba un aperitivo del disco y presentaba temas originales del nuevo grupo.

En el Catálogo de las Bibliotecas Municipales puedes consultar la disponibilidad de mucha de su discografía:

  • North 
  • My flame burns blue 
  • This years model 
  • Extreme honey
  • My aim is true
  • National ransom
  • Imperial bedroom

En nuestra próxima cita hablaremos de la éxitosa y extensa carrera de otro gran músico,  Tom Jones

 

Los Crooners: Elvis Costello

Declan Patrick Aloysius MacManus, verdadero nombre de Elvis Costello, nació el 25 de agosto de 1955 en Paddington, Londres (Inglaterra), en el seno de una familia inmersa en el mundo de la música, siendo el hijo único del matrimonio formado por la responsable de una tienda de discos, Lillian MacManus, y un trompetista y cantante de la big band de Joe Loss, Ross MacManus.

Fueron principalmente los sonidos del jazz y la música clásica los que acompañaron al pequeño Declan en sus primeros años de vida. Posteriormente comenzó a escuchar a grupos como los Beatles  y demás bandas británicas.

Se inició en la escena pub-rock londinense a mitad de los 70 desde donde vió llegar como observador privilegiado la New Wave y el punk, movimientos con los que se asoció.

En 1975 MacManus llevaba una aparente vida convencional, casado y con hijo, y empleándose en diferentes trabajos administrativos. No obstante, componía y movía sus maquetas hasta que la independiente Stiff Records le contrató; Jack Riviera, director del sello, le propuso una identificación artística más sugerente, combinando el nombre de Elvis Presley y su segundo apellido materno: Elvis Costello ya era una realidad.

Elvis Costello destacó en su extensa trayectoria como un meritorio y prolífico escritor de canciones, cuyas composiciones tanto se anexaban al arrojo punk o la frescura pop de la new wave como roturaban, desde una perspectiva de comentarista social airado y cáustico, en heterogéneos sonidos como el country, el jazz, el blues, el reggae, el soul, pop o el folk. 

El año 1977 marca la carrera de Costello: a su fichaje por Stiff a inicios de año, le sigue la edición de su primer single Less than zero en abril, y de Alison en marzo, debutando en larga duración en verano con My aim is true, con un significativo éxito de críticas y un moderado éxito comercial (puesto 14 en el Reino Unido, entrando el  Top40 en Estados Unidos).

Un Elvis muy punk

Un Elvis muy punk

La portada de un Costello con una Fender Jazzmaster  en ristre, enormes gafas de pasta, piernas en cuña embutidas en pantalón pitillo, ecos de Punk y a Buddy Holly  y pose desafiante era una declaración de intenciones. La banda que acompañó la grabación fueron los americanos Clover, conjunto que en aquella época practicaba el country root. Ese mismo verano, Costello reclutó a lo que sería su banda estable, The Attractions, formada por Steve Nieve al piano, Bruce Thomas al bajo y Pete Thomas a la batería. A final de año Jack Riviera funda Radar Records a donde se llevaría a Costello, publicando su último single Watching the detectives ese mismo año.

En los dos años siguientes publicó con el nuevo sello y la nueva banda This Year´s  model, otra colección de singles como fue el  de su debut, con un estilo igual de urgente e intenso pero más crudo y directo, acaso fruto de la escena punk vigente y desligado del pub-rock setentero y músicos de country-rock con los que grabó My aim is true y Armed Forces. Con este último álbum pretendía y alcanzar un reconocimiento comercial más amplio (el álbum y primer single Oliver’s Army lograría el número dos de las listas británicas, mientras que el álbum entraría en el Top10 Estados Unidos). Armed Forces es un disco más complejo y variado musicalmente, tanto en tiempos, estilos y orquestación, igual de irónico y quizá más trabajado en cuanto a letras, y deja entrever lo que será la carrera posterior del Costello maduro de las siguientes décadas.

Tras estos triunfos en vinilo y sus conciertos en vivo, Costello se convirtió en una atracción musical a nivel internacional. Costello cierra los 70 como productor, dejando su impronta en el disco debut y homónimo de  The Specials. Con posterioridad produjo a gente como Squeeze o The Pogues.

De sus décadas posteriores hablaremos en nuestra siguiente cita. Si quieres ir abriendo boca, consulta la disponibilidad de su discografía en el catálogo de las Bibliotecas Municipales.

catalogo